Sürücüler başıma dert almayayım diye değil, insanlara yazık diye düşünürlerse daha az kaza yaparlar

Kaza yapmaktan korkan sürücünün psikolojisini merak ediyorum. Bir yandan da sürücülerin aslında kaza yapmaktan korkmadıklarını düşünüyorum. Peki, beni bu düşünceye iten nedir? Kazaya çok rahat gidiyorlar. Kaza yaparken de rahatlar. Her şey kazadan sonra… Belli ki olmayacağını düşünüyorlar, olunca da şaşırıyorlar.

Kaza konusundaki düşünce önemli… Neden kaza yapmamalıyım? Bence sürücü önce kendi canını düşünür ki normali de bu. Sürücü olsam, kazada kendim ölmesem, geri kalan ne olursa olsun daha az üzülürüm. Bu bencillik anlaşılır da hani kaza öncesi, kaza yapmayayım düşüncesi nasıl olmalı.

Kesin olan şu: Kendini düşünen sürücü daha dikkatli olur. Kendisi ölmekten korkar çünkü. Buna izin verdik, hakkındır kardeş. Hatta kaza anında önce kendi canını kurtarmayı da düşünebilirsin. "Kendimi feda edeyim, yolcuları kurtarayım" bana mantıklı gelmiyor.

Bunun ötesinde sürücünün kendini düşünme hakkı yoktur. İşte yaralanırım, arabam gider, ceza görürüm vs. Valla kendi bilir; bunları düşünürse daha az dikkatli olur, daha fazla kaza yapar.

Bu durumda diğer yolcuların canı sorumluluğunu daha fazla arttırır. Onu bunu düşünmek değil, işin insani yönünü boş ver, bunu kendisi için yapacak.” yaralanırım, arabam gider, ceza görürüm” argümanı onlarca insanın hayatının gitmesinden daha önemli olabilir mi? Haliyle yolcuların canını düşünmek sürücüyü daha dikkatli olmaya sevk eder. Ama elbette kendi canını düşünmek kadar değil. Yani sürücü bütün bunları önce kendisi için yapacak. Sürücünün hangi düşüncede olduğu bile kaza sayısını azaltır.

Merhametli bazı sürücülerin “önce yolcuların hayatı kurtulsun, onlar kurtulsun bana ne olursa olsun” gibi yanlışlara düştüklerini görüyoruz. Sen AFAD değilsin. İnsanları kurtarmak gibi bir derdin olmaz. Kendini ve arabayı kurtaracaksın. Zaten bunu yaptığın zaman yolcuları da kurtarırsın.