Susan Boyle Masalı-Gerçeği

Susan Boyle.

Eminim onu bir şekilde bir yerlerden duymuşsunuzdur, şarkısını dinlemişsinizdir. O muhteşem sesi ve yorumu. Sizi bilmem ama beni etkileyen bir sesi var. Bugün internette tekrar karşıma çıktı ve tekrar dikkatle izledim. İlk girişte insanların alaycı tavırları Susan Teyzenin muhteşem sesi ile yerini şaşkınlığa ve hayranlığa bıraktı.

Ve bir kez daha farkettim. Biz, insanlar hepimiz birer masal görmek veya masalın içinde yer almak istiyoruz. Susan teyze herkes için bir kül kedisi olmadı mı. Şarkının sonlanması ile de gece 12'yi vurmadi mi?

Yuhalayan sesler bir anda nasil oldu da alkisa dönüştü. Sesinden daha ilginç olan bana bu olayın ince ince hissettirdikleri.

Böylesine güzel bir ses nasil olur da bu kadar sıradan bir "teyzeden çıkar" değil mi:)

Aslında hepimiz tek tip güzelliklerle o kadar çok kalıba sokulmak isteniyoruz ki.

Çevremizde hep aynı tarzda giyimler, yaşayış tarzları.

Güzelin kalıbı belli, çirkinin kalıbı belli

O yüzden de kozmetik ve giyim sektörü alıp başını gitmedi mi?

O yüzden J lo tarzı bir sürü şarkıcı yok mu ülkemizde

Susan Boyle bu kendimizin yarattığı kalıbı kısa bir süreliğine kırdığı için bu kadar sevildi.

Ama farklı güzelliklere karşı gösterilen bu şaşkınlık biraz da içinde hüzün taşımıyor mu?

Aslında dünya bir masal

Ama bizim gözümüzdeki perde, oluşturulan kalıplar bu masalı görmeyi engellemiyor mu?

Düşündürücü değil mi?