Susarsın...

Her kalp ayrı bir dünya
ve bir parça kristal aynı zamanda
bir de bilmeyerek değil ama bilerek kırılmışsa
artık acı da duymaz başlar yok olmaya ...

Yediğim onca kazık, darbe ve anlam veremediğim onca şeyden sonra, hiç bir şey beni kıramaz, üzemez , üzse de hiç bir şey hissetmem zannediyordum, Zamanın bir çeşit oyunu gibi ben üzen her şeyi artık hatırlamadığımı, acıya dair hiçbir şey hissetmediğimi zannediyordum, hislerimi kaybettiğimi zannediyordum. Şu an kalbim kırık, içim hüzün ve üzüntüyle kaplıysa ve yüreğimin acıdığını düşündüysem hala benimle hislerim. Hislerimi kaybetmemek için o kadar mücadale ettim ki yoruldum sonunda. Akışına bıraktım her şeyi, üzüntümü, sessizliğimin ellerine bıraktım. Hep, kendimi doğru ifade edemediğimi düşünürdüm , hala da öyle düşünüyorum. Konuşamıyorum mesala , üzüntümü hep sessizliğim imzalıyor.

Mutlu olmayı en hakedenlerden , hayatımdaki en değerli insanın , ablamın da bir yazısında yazdığı gibi ;

Sayısız acıyı ve sayısız öfkeyi yok etmeyi dilerken yapabileceğin en iyi şey de budur;

Susarsın.

Çünkü bilirsin ki son sözü hep sessizliğin imzalar...

Paylaşımlar ; Şebnem Ferah , İlkim Hiçler.