Sustukça susan...

İri bir diş gibiyim hayatın ağzında. Ne zaman gülümsese ilk ben öne çıkıyorum...

Ve kapayınca hayat ağzını, ben hep kapısına dayanıyorum...

***

Bir göçmen kuş gibiyim dünyanın ikliminde. Kışın geldiğini farketmeyip ağaç dalında donup kalıyorum.

Ve o buz kütlesinin içinde göçemeyişimden utanıyorum...

***

Bir kesik gibiyim birinin dizinde. Ne zaman çarpsa ben hep kanıyor, kanıyorum.

Ve beni kesen bıçağın dişlerinin izinde yolumu kaybediyorum...

***

Bir kayık gibiyim küçük bir nehrin içinde. Akıntının tersine gidiyorum.

Suyun doğasına teslim olasım var. Oysa ben hep iç sesime kanıyorum...

***

İçli bir ezgi gibiyim bir akşam vaktinde. Ne zaman biri dinlese kederden kararıyorum.

Ve mırıldandıkça kendimi, kendi kendimden sarhoş oluyorum...

***

Unutulmuş bir sözcük gibiyim insanların dilinde. Ne zaman biri seslense gökyüzünde kaybolup gidiyorum.

Ve su üzerine yazılıyorum, tüm harflerimi sonsuza yolcu ediyorum...

***

Susan, susan ve sustukça kendini kusan bir canavar gibiyim, kendi alevimde yanıyorum.

Ve gülümsüyorum küllerime. Hayat beni yeniden doğuracak,

Biliyorum...

Resim: http://anti-praxe.deviantart.com/art/cevm-01-76464524