Tadı var mı ? Bence artık yok, kalmadı..

Eskilerden Züccaciye'ler vardı şimdi ise onların yerini 'bir milyoncular' aldı, küçük gösterişli olmaya çalışılan alışveriş merkezleri.

Küçüklüğümden hatırladığım kadarıyla arkadaşlarıma  hediye almaya giderdim, tozlu raflarda duran donuk biblolar. Süslü püslü çerçeveler ya da renk renk bardaklar, saatlerce vakit geçirebilirdim orada oranın kokusu, verdiği his bambaşkaydı. İsmini bir türlü söyleyemezdim tıpkı küçükken arı'ya ayı dediğim gibi :) , ama büyüsüne kapılıp saatlerce durabilirdim.

Raflarda duran tozlu oyuncaklardan hayaller kurarak, 'aaaa bu ne kadar güzelmiş' diyip arkadaşımın kolundan tutup yanıma çekmek. Ayrı bir tadı vardı o küçük dükkanlara girip bakmak en sonunda ise birşey almadan çıkmak, çocuktuk işte merak salıyor insan herşeye..

Şimdi ise o güzelim küçük esnaf züccaciye dükkanlarının yerinde yeller esiyor, yerini tabiri halkın deyimi ile 'bir milyoncular' aldı. Küçük ama karışık, zevkli görünmeye çalışılan ama tad vermeyen, eskilerin o tadı kalmadı artık, züccaciye gibi büyüsünü vermiyor bana tadı kalmamış artık..

Zamanla neyin tadı kaldı ki artık ? Park bahçelerinde nerede o eski salıncaklar, tozlu çocuk parkları ayrı bir tadı vardı eve gittiğimiz zaman annelerimizin bize kızmasının bile..

Çocuk parklarının yerini artık büyük alışveriş merkezleri alıyor hemde adım başı, artık çocuklar gerçekten çocukluğunu yaşayamadan büyüyecekler. Sokakta saklambaç oynamadan, ip atlamadan, ya da kumdan pasta yapmaya, yapraktan dolma sarmaya çalışmadan, düştüğünde dizlerindeki acı olmadan büyüyecekler. 

Elleri, yüzleri toza bulanmadan çamur olmadan büyüyecekler, züccaciye nedir bilmeden oranın büyüsüne kapılmadan büyüyecekler..

Şimdi ise tadı kalmamış hiçbir şey'in alışveriş merkezlerine tıkalı kalınan hayatlar arasında kapalı bir kutu gibi aslında..

Tadı ise çocuklarda, o küçük ama şirin dükkanlarda..