Tahtada "Hayata Umutla Bakmak" Yazılı mı?

Dördüncü kata yeni taşınmışlar.

Apartman kapısının önündeydi, kapıyı açtığımda.

—Günaydın. 

Gün henüz ağarmamıştı.

—Merhaba dedim.

Ayaküstü anlatmaya başladı.

Hayata umutla baktığını “güneş görmeyen evdeydik, taşındık çok şükür” cümlesinden anlamıştım.

Gözleri parlamıştı bunu söylerken.

Dinliyormuş pozundaydım bu cümleden sonra.

“Hayata umutla bakmak”

Silinmiş tahtamdan.

Tebeşir hep aynı işi yapmayı, bildiğim doğruları savunmayı, kendimdeki eksiklikleri sahiplendiklerime öğretmeyi yazmış.

Üstelik detaylarıyla yazmış.

Virgülleri, noktaları bile karışmış.

Karman, çorman bir tahta olmuş.

Oku, okuyabilirsen.

Başkalarının tahtalarında yazılı olanları görmemişim.

Bakıp geçmişim.

İşime öyle gelmiş.

Onların tebeşiri belki “hayata umutla baktıklarını” yazmıştır.

—Arabayla gidiyorsanız beni de köprünün orada bırakır mısınız?

Sorusu ile kendime geldim.

Köprünün oraya bıraktığımda gün ayacaktı.