Tamburumu verin bana!

Para lidyalılardan beri sürekli değer kazandı. Ama sevgi giderek yok oluyor.

Buhranın en kara gününde,

Bir bölüm ekmeğimle düşerim yollara.

Arkamda bıraktığım ışıltılı şehre,

Dönüp de bakmam bir kere.

Parası kadar adam olanlara,

Selam olsun yanındaki akbabalara.

İçimde bir zenginliktir ki o,

Bakarım dost sandığım yarınlara.

Yürekleri kabuk bağlayanlara,

Sevgiyi kadınlıkta arayanlara,

Para için dost satanlara,

Sesleniyorum buradan onlara:

Tamburumu verin bana!

Dilim varmaz sefilliklerini haykırmaya.

Ozan GÜLŞEN 06/06/2011 00:29

Kim olduğumu bilmiyorum. ..