Tan yeri ağarınca

Tutulur sabaha karşı
Ne yeni ye de geçmiş
Hiç biri anlaşılmaz
Ne dil dökmek ne denge
Taş duvarlara siner umut
Mor, yeşil
Kıpkızıl, bembeyaz
Karlaşır ağaçların sesi
Özlem büyür
Boz bulanık sel çağıldar
Sevgi yeniden
Dağıldıkça dağılır
Bir bulut gibi
Dağların üstünde
Gün batar.
Tutulur her kine karşı
Ay ile güneş
Bel verir zaman çağıltısı
Tan yeri ağarır
Saklanır mı yürekleri besleyen umut
Sevgi yine bir soluk gibi
Gezer aramızda
Çocuk kanla buluşur
Deniz esner
Soluk yükselir
Ölüm yine mazlumu bulur
Gün doğar.