Tanrıyla yüzleşmek

Seni sevmek...

Ruhumun zincirlerini kırmaktı

Bir kere de..

Özgürlüktü en güzeli

Seni sevmek;

Yudum yudum kendimi içmekti,

Bilmek, tanımaktı aynadakileri...

Kendimin ellerini tutmak,

Boynuma ellerimle dolanmaktı...

Bir annenin çocuğunu sevmesi gibiydi

Öyle saf, öyle temiz,

Ve öyle sonsuz , en çok ta karşılıksız..

Korkmadan gidebilmekti her yöne,

Ve inanmaktı her yolun senle bittigine..

Kendimle tanışmaktı uzun yıllar sonra,

Sen benim bütünümdün,

Sensizliğin olmadığının ispatıydı bendeki varlğın

Sevmeyi öğrenmekti,

Her surette bir olabilmekti

seni sevmek en kutsalıydı zamanların...

Tanrıyla yüzleşmekti,

Sevgiyle bütünleşmek.

Bir noktaya sığdırabilmekti kainatı

Tekrar varolmak gibiydi her an.

Damarlarımda hissetmekti Yaradanı,

Gerçeği keşfetmekti..

Seni sevmek;

Kendimi sevmeyi öğrenmek,

Tanrının sevgisini hissetmekti...

(Yeşne ablam, canım ablam senle keşfettim ben bütün doğrularımı, belki hiç haberin olmayacak yazdıklarımdan ama bu san itafımdır...