Tarihimiz'le yüzleşmek: Osmanlı İmparatorluğunun temelindeki cinayet.

Osman Bey amcası Dündar Bey’i neden öldürdü:

Osman Bey’in amcası Dündar Bey’i öldürmesi olayının üzerinde ya durulmaz ve söylenti diye geçiştirilir, ya da Dündar Bey’in Osman Bey’in aşiretin başına geçmesini çekemediği ve ona ihanet ettiği gerekçesiyle Osman Bey aklanmaya çalışılır.

Bakınız olay Neşri Tarihinde nasıl geçmekte aynen yazıyorum:

“ İttifak ol esnada Ertuğrul Beğ doksan üç yaşında ahirete intikal edip Söğüd’de defin ettiler. Göçer evler bazı Osman’ı bazı Ertuğrul’un kardaşı, Osman’ın ammusu Tundar’ı beğ kılmak istediler. Amma kendi kabilesi Osman’ı vech görüp el altından haber gönderip halk ortasına gelicek Tundar, halkının Osman’a meyl ve inkıyadın görüp beğlikten vazgelip Osman’a teba’at etdi.”

Yukarıdaki paragraftan da anlaşılacağı gibi Ertuğrul beyin ölümünden sonra bir kısım halk Dündar beyin bir kısmı ise Osman beyin başa geçmesini istemektedir ancak özellikle kendi kabilesinin Osman beyi tercih etmesi ile Dündar Bey Osman Bey’in başa geçmesini kabul ediyor. Yukarıdaki paragraftan beylik seçiminde herhangi bir sorun yaşanmadığı anlaşılmakta.

Peki, daha sonra ne olurda Osman Bey amcasını öldürür. Bunu da yine Neşri Tarihinde öğreniyoruz. Aşağıda aynen yazıyorum:

“Eydürler ki,  Yenişehir civarında Köprühisar tekfuru Bilecik tekfuruna hurunc edip Bilecik tekfuru Osman’dan istimdad edip Osman ammusı Tundar’ı kethüda edinip gazileri alıp varıp Bilecik tekfuruna mu’avenet edip köprühisar tekfurunu sıyıp kovup hisara barkdı. Andan Osman ikdamile varıp Köpsühisar’ı muhasara edip feth kılıp tekfurunu depeleyip Bilecik tekfuru şad olup geçip mukabelesinde İncibınarı nam köyün bınarı üzerinde Osman’a azim ziyafet verip fahir hil’at geydürüp gazilere in’amlar edip elin öptürdü.

“Osman, Bilecik tekfurunun beğlenüb kendinin elini öptürdüğüne incinip diledi ki, hemandem kavrayıp tekfuru tuta. Ammusu Tundar’ile müşavere edip Tündar eyitdi (dedi ki): “ Öte tarafta Germiyanoğlu adû etrafın kâfirleri bize düşmen. Bunu dahi düşmen edicek bize durıcak yer kalmaz.” Ve Dündar’ın bu sözü Osman’a güç gelip. Kendinin hurucuna men anlayıp okla Dündar’ı urup öldürdü. Anda yol kenarında yapma mezarı vardır. Köprühisar’dan Çakırbınarı’na gider yol üzerinde yatur.”

Olaylardan anlaşıldığı gibi Yenişehir civarında Köprühisar tekfuru yörenin en sözü geçen tekfuru olan Bilecik tekfuruna saldırır. Bilecik tekfuru Osman beyden yardım ister. Osman Bey amcası Dündar Bey’i yanına yardımcı alarak Köprühisar tekfurunun üzerine yürür ve Köprühisar’a sığınan tekfuru hisarı alarak öldürür.

Bu durumdan memnun olan Bilecik tekfuru, Osman ve gazilerine gösterişli bir ziyafet düzenler ve Osman Beye ’de yine gösterişli bir kaftan giydirir. Gazilere de hediyeler verip elini öptürür.

İşte Bilecik tekfurunun bu el öptürmesine son derece kızan Osman Bey tekfura saldırmak ister. Amcası: “Germiyan Beyi ve yöredeki bütün Tekfurlarla düşman olduk Bilecik Tekfuru’nu da kendimize düşman edersek burada barınamayız” der ve Osman Beyi yatıştırmaya çalışır. Bu duruma daha da sinirlenen Osman Bey amcasını okla vurur. Ok Dündar Bey’in kalbine isabet etmiş olmalı ki hemen ölür.

Görüldüğü gibi Dündar Bey’in Osman Bey’in liderliğine bir itirazı yoktur. Bir ihaneti de söz konusu değildir. O sadece var olan barış ortamının bozulmasına karşıdır. Ancak Osmanlıcı zihniyet bu cinayeti ya görmezden gelip geçiştirmeye ya da Dündar Bey’i ihanetle karalayıp Osman Beyi aklamaya çalışır.

Amcasını öldüren Osman Bey hemen planını uygulamaya koyar. Ama birde göçebe ve fakir Türkmen gazilerini güdüleme aracı gerekir ki bu da tabii ki Dindir. Yani yüce yaratıcının Cihat emri. “ Fitne kalmayıncaya ve din Allah’ın oluncaya kadar (onlarla) savaşın.”(Bakara Suresi 193. Ayet)

Böylece hiyerarşik bir düzenin sürdüğü, barış bölgesi Bitinya kısa sürede bir savaş ve kan bölgesine dönüşecektir.

Bilecik tekfuru Osman bey’e gösterdiği yakınlık ve yardımlarının karşılığında canından olacaktır.

AHMET ELDEN

(Mevlana Mehmet Neşri, Cimannüma, hazırlayan: Prf. Dr. Necdet Öztürk. Orjinalden tıpkı basım, çeviri metni, Bilge Kültür Sanat, İstanbul 2013)