- Kategori
- Şiir
Tavan arasında saklanmış

Artık merak etmiyorum tavan arasını...
Bu gün canım kahvaltı yapmak istemedi
Bir sade kahve yaptım kendime
Radyoyu açtım, çocukluk yıllarımdan
Maziden musikiler çalıyordu
Sigaramı yaktım, oturdum camın önüne
Uzaklara baktım pencereden
Ama çok uzaktılar, çocukluğum geldi gözümün önüne
Nedendir birden anneannemin tavan arasını hatırladım
Yüzümde acı bir gülümseme belirdi
Altı yaşlarındaydım, kardeşim beş
Babam Kıbrıs savaşına gittiği için
Bir yıllığına anneanemin yanına taşınmıştık
Tavan arasını kardeşimle çok merak ederdik
Anneannem emanet olduğumuzu söyleyip
Üstümüze titrerdi ve yasaktı o tavan arası
Yasak konuldukça merak büyüdü
Neler vardı neler, tüm dünya oradaydı sanki
Ev halkı işe daldığında,
Kardeşimle çıktık bir gün dar merdivenden
Yakalanma korkusu ve bulacaklarımız…
Küçük bir odaydı bu tavan arası
Ama o yaşlarda bize tüm dünya gibi geldi
Toz kokan sandıkları karıştırdık
Neler vardı, neler bulduk hatırlamıyorum
Ama tüm dünya orada gizliydi...
Bir tıkırtı duyduk ve aşağıya inmeye karar verdik
Acele ile önden inmeye çalışan kardeşim
Ayağı kayıp alnının üzerine düştü
Öyle bir gürültü kopmuştu ki
İçeriden koşturup geldiler
Ben öylece kalmıştım tavan arasında
Kardeşim yerde yatıyordu
Anneannem çıldırmış, emanet olduğumuzu söyleyip , dövünüyordu
Annem göz yaşları ile kucaklayıp hastaneye götürdü kardeşimi
Ben büyüktüm ve hiç bir zaman hata yapamazdım
Çocukluğum onları koruma görevi ve sen büyüksün
Sözleri ile geçti, beynime hala işlemiş...
Beyin kanaması geçirmiş kardeşim
Hastanede yattı, bana sorun o geçen zamanı
Suçluluk duygusu yedi bitirdi beni
Kardeşim iyileşti de, bendeki, içimdeki yara iyileşmedi
O günden sonra merak etmedim
Merak edince acıtacak sandım
O ev hala duruyor, bomboş
İçinde artık anneanem yaşamıyor