Teknede balık sevdası

Sevgili dostlar, malum yaz geldi, hatta bu güzel mevsimi yarıladık bile.
İster zengin olun, ister fakir, ister çalışan olun, ister öğrenci, yazla ilgili herkesin gönlünde bir hayal, hayalden de öte bir plan yatar.

Yaz ayları gelmeden önce hayaller kurulur, planlar yapılır, yazla birlikte ise birçok insan bu hayallerini gerçekleştirmek için harekete geçer.

Kimileri yazlıklarına koşar, kimileri tatil beldelerine yollanır.

Yaz tatilinin temel öğesi ise “ekonomidir.” Herkes ekonomik durumuna göre kendine en uygun çözümü eyleme koymaya çalışır.

Uzun süredir Blog arkadaşlarımı takip ediyorum. O kadar çok ilginç yaz gezi notlarıyla karşılaşıyorum ki bazen içimden “keşke fırsatım ve imkânım olsa da buraları bende görebilsem” diye hayıflandığım da olmuyor değil.

Benim için yaz sevdası ise oltalarımı kapıp balıkların peşine düşmek. Kendime en yakın ve en ekonomik olanak olarak da Aliağa Şakran beldesinde sevgili kız kardeşim ve eniştemin ikamet ettiği bu beldede “tekneyle açılarak balık tutmak."

Aliağa Şakran İzmir’e 80 km uzaklıkta henüz doğal güzelliklerini kaybetmemiş şirin bir sahil beldesi.

Denizi kirlenmemiş, sahilleri temiz, insanları çok sevecen, meyve ve sebzenin her türlüsünü “organik” olarak bulabileceğiniz Şakran, özellikle balık sevenler için aranılan bir yer.

Balıkla uğraşanlar bilir, balık tutmak için ya sabah suyuna gidilir, ya da akşam suyuna.

Şayet “uykudan feragat edebiliyorsanız” sabah suyunda balık avlanmak bir başka güzeldir.

Sabah ezanıyla birlikte kalkılarak kahvaltı sonrası teknenin yolu tutulur. Yolluk olarakda yanınıza su, termosta çay, biraz ekmek peynir, birazda yanına meyve konularak “yollul” hazırlanır.

Tan yeni yeni ağarmış, ortalık sessizliğe bürünmüş, etrafta kuş cıvıltılarının ve etraftan gelen güzel çiçek kokuları arasında tekneye binilir ve artık yola koyulma vakti gelmiştir. Tan vaktinin sessizliği “balıkçı teknemizin çalıştırılan “pancar motorunun” sesiyle çınlamaya başlar.

Artık teknemiz hareket etmiş, motorun sesi denizde yankılanmaktadır.

Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuktan sonra Şakranli balıkçıların “kümes” diye tabir ettikleri bölgeye gelinerek teknemizin çabası denize indirilir.

Şimdi artık oltaları denize sallayarak “balık tutma” zamanıdır. Deniz sakinse ve ortamda müsaitse “gelsin balıklar”.

Biz genelde balık avına ben, henüz 16 yaşımdaki oğlum Batuhan, tekne kaptanımız sevgili eniştemiz Hasan kaptan, eşi sevgili kardeşim Hacer ile birlikte çıkıyor, zaman zamanda Şakran’a misafir olan eş dosttan da gelmek isteyenleri de alarak “balık tutma sevdamızı” gerçekleştiriyoruz.

Derin sulardan mercan, karagöz, Fangri, izmarit gibi balıkları tutuyor, orta sulardan da Şakran Körfezinde bolca bulunan “kopez” balığını yakalıyoruz.

Gün doğumunda başlayan “balık avımız” saat 11'e doğru havanın ısınmasıyla birlikte “sekteye uğramaya” başlıyor. Bu kez denize atılan “çapa” tekneye alınarak “paraşüt” sistemiyle “tarama yöntemi” kullanılarak rüzgarın yönüne göre teknemiz yol alırken bizde yine balık tutmaya devam ediyoruz.

Artık yemlerimiz bitmiş, dönüş yolu başlamıştır. Kovamızda irili ufaklı 80-100 arası balık vardir. Tekne kıyıya çekilip eve doğru yol alırken hepimizde bir yorgunluk göze çarpmakta ancak tutulan balıkların, alınan deniz havasının, en önemlisi de yakalanan huzurun tatlı bir heyecanı içimizi doldurmaktadır.

Tutulan balıklar bir güzel temizlendikten sonra “aynı gün” ya “mangalda” ya da “tavada” pişirilerek afiyetle yenilmektedir.

Ertesi gün sabah ışıklarıyla birlikte “yeni bir heyecana, yeni bir maceraya” yol almak üzere teknemizin motorunun “patırdayan” sesiyle yeni ufuklara doğru yol almak..

İşte bu bizim yaz aylarında hayalini kurduğumuz ve hepimizin büyük zevk aldığı “teknede balık sevdamız”.

Sonsuzluk (Osman Özeker)