Terk edilen kent..

Terk edilmiş bir kent gibiyim..Tüm metrekarelerim ezilmiş sanki..

Vurmuşlar hiç acımadan tüm kanayan yaralarıma. Buğulu camın ardından bakar gibiyim hayata. Elimi uzatsam buğuyu silecek gibiyim. Ama elimi kaldıracak dermanım kalmamış gibi sanki..

Denizin köpüren dalgalarına bakıyorum. İçime çekiyorum yosun kokusunu.
Ezilen metrekarelerim geliyor aklıma. Ruhumun derinliklerindeki eziklikler su yüzüne çıkmaya hazır bekliyorlar sanki..Benim bir dürtmemi bekliyorlar..Uzatıyorum elimi sonra geri çekiyorum..

Kanayan yaralarıma pansuman yapmam gerekli biliyorum..Ama ilacını bilmiyorum ki..Sonsuzluğun ışığı gözlerimi kamaştırıyor..Yürüyorum usulca..Adımlarım hızlanmaya başlıyor. İçimdeki korku çiçeği canlanmakta. Hüzün çiçeklerime kardeş etmiş kendini sanki..

Ben ne zaman bu kuyuya düştüm bilemiyorum. Zaman hangi zaman..Mekan hangi mekan. İstediğim zaman ve mekan bumu aslında ???..

Kara kaplı defterimin arasındaki kalem beni bekliyor uzun zamandır.. Farkındayım..Hayatta en zor şeyin farkında olupda yapamamak olduğunu bildiğimi biliyorum..Ama ama ama..

Terk edilmiş bir kent gibiyim. Acaba yine geri dönüşler yaşarmıyım..Yenilenirmiyim yeni baştan..Bilemiyorum..Bilmek istiyorum. Ama ama ama..