Terkedilenler için.

Sen koşunca, ben de koşarım. Hele sen gülünce ben daha çok gülerim. Rüzgarı saçlarında hissedersin ya hani...oysa ben seni hissederim ki. Herşey senin yüzündendir...ama güzel olan şeyler demek istiyorum. Ama sonra farkederim ki sen benimle başlamıyor, benimle bitmiyor muşsun? Sen benim merkezimdeyken...ben senin kenar köşelerindeymişim.

Sanırım çoğumuzun hayatında böyle hüzünlü yanılgılar olmuştur (Efendim?...Siz de hiç olmadı mı? O zaman siz çok şanslısınız...elinizdekilerin kıymetini bilin diyorum).

Neyse ben böyle hüzünlü yanılgılara düşenler için yazayım (Yok yok...Siz şanslılar da okuyun).

Kadın olsun erkek olsun hiç farketmez...bazen tam kalbinizin kapılarını sonuna kadar açarsınız hani o varsa varsınız...o gülerse gülersiniz cinsinden bir ilişki yaşamaya başlarsınız. Yoksa buna beklentili yaşamak mı demeli acaba?

Hadi öyle diyelim.

Çok yıpratıcıdır.

Her anınızı paylaşmak istersiniz onunla...kimi zaman onlar da öyle istermiş gibi yaparlar. Fakat siz biraz fazla aşk sarhoşu olduğunuzdan farkına varmazsınız gerçeklerin.

Tıpkı yazının ilk başında yazdığım gibi o koştukça koşar...o istedikçe istersiniz. Ama bu bir zaman sonra monotonluk yaratır...Hava sizin için hoş olsa da monotonluğu yaşayan karşı taraftır. Sonra bir gün terkedilirsiniz...Görünüşte öyledir, terkedilmişsinizdir.

Ama çoğu zaman terkeden çok önce terkedilendir.