Terörü yönetenlerle, ülkeyi yönetemeyenler

- Bu toplantıda gerçekten hoşbeş etmeyi istiyorduk... Var mı önerisi olan?

- Sayın dostum, Tanrı aşkına, herkes alay ediyor, bir de sen etme!

- O da nereden çıktı?

- Yavrular yok oldu, insanlar öfke içinde, ülke kaynıyor, yanıyor, adamlar başkalarının savaşına iteliyor bizi… Ne hoşbeşi? Gerçi, ‘’Vatan sağ olsun!’’ edebiyatına neredeyse alıştık; Bir uğraştır, sürüp gidiyor ama en azından alay etmeseler…

- Kim alay ediyor?

- Büyüklerimiz… Sayın Başbakan ‘’ Her şey kontrol altında ‘’ diyor. BU SÖZLER; Olayların, çarpışmaların kendi kontrolü altında, gerilimi arttırıp, bıktırmak ve halkın’’ Yeter be! Ayırın, atın orayı, ne halleri varsa görsünler!’’ demesini sağlamak için sürdürüldüğünü anlatmıyorsa, alay etmek, halkı aptal yerine koymaktır…

- Olayları dikkatle izlemeyen, dinlemeyen, okumayan devasa bir toplum kesimi var. Onları rahatlatmak, dingileştirmek için söylemiştir. Koca Başbakan…  Kontrol altında olmadığını kendi de biliyordur.

- Ya savunma Bakanı? Ona ne demeli? ‘’Mücadele çok iyi gidiyor…’’ demiş. Dayanışma içinde, sıkı bir mücadele varmış da onun için şehitler oluyormuş. Bu alay etmek değilse, nedir?

- O da aynı gerekçeyle söylemiştir. Adam parlamento tatile girdi diye tüm haberleşme araçlarını kapamış, ‘’ Şöyle biraz Türkiye dışına çıkıp da kafamı dinleyeyim… ’’ düşüncesiyle ARAKAN’ a gitmiş de ülkede olup bitenlerden habersiz kalmış değil ya…

- Yok, yok! Alay etmezler. O kadar da fesat olma…

- Hoca! Hayrola? Bu gün sesin çıkmıyor, tepkisizsin… HOŞBEŞ ÇAYEVİ senin düşüncelerini merak eder… Terör konusunda diyeceğin bir şey yok mu?

- Var… Var elbet…

Çoğu ağarmış, tertemiz görünen, kendisine ürkütücü bir ermişlik görüntüsü veren sakalını sıvazladı, çaresizlik anlatan, en azından keyiften olmadığı belli olan bir gülümseme sıvandı yüzüne… Sessizleşiveren ÇAYEVİNDE yalnızca o vardı sanki ve kendi kendine konuşuyor gibiydi…

- Eskiden askerlik kolay da geçse, zor da geçse keyifliydi. Tamamlayıp yuvaya döndükten sonra, aylarca, yıllarca anlatılırdı. Askerlik başka bir şeydi… Şimdi? Sanki dönüşü olmayacak bir sefere gönderir gibi uğurlayıcılar, çocuklar yutkunma zorluğuyla biniyor araçlara…

- …

- Öte yandan, doğuda, güneydoğuda ana babalar çokça çocuk yapar, her yeni doğana ayrı sevinir, dağlarda hayvan otlatacak, gurbete gidip para kazanacak, maraba olup ağasına güç verecek bir yiğit daha oldu diye övünürlerdi. Şimdi? Yine çok çocuk yapıyorlar ama on ikisinde mi, on beşinde mi, kaç yaşında dağlara kaçırılacak, kaç yıl yaşayabilecek, ölüsü nerede atılı bulunacak diye iç kararmasıyla kuşlar gibi çırpınıyor yürekleri…

- …

- ASKERE MUTLULUKLA GİDEMEYEN DE ÇOCUKLARIMIZ, DAĞLARINDA HAYVANLARINI OTLATAMAYAN, ARASA İŞ BULAMAYAN, BABA OCAĞINDAN DAHA SAKALLARI ÇIKAMADAN KOPARILANLAR DA…  ÜLKEME BAK… ÜLKEME BAK HELE!

- …

- HERKES ELİNDEN NE GELİYORSA YAPMALI… Herkes… Tüm bürokratlar da, tüm siyasiler de, ne kadar varsa, yetkilerini sonuna dek kullanmalı. Yetkisi olmayan konuşmalı, yazmalı, dinleyeni olmadığı için konuşamayan, yeri olmadığı için yazamayan da…

- Evet hocam, bizim gibiler ne yapmalı?

- Hangi yolla ibadet ediyorsa etsin, hangi dine, hangi mezhebe, hangi cemaate inanıyorsa inansın, YARATICI’ YA DUYURMAK İÇİN TAA YÜREKTEN, ‘’TERÖRÜ YÖNETENLERLE, ÜLKEYİ YÖNETEMEYENLERE BİR GÜN AYNI ACIYI EN YAKINLARINDA YAŞAMALARI’’ İÇİN, ŞU ÖLÜMLERİ DUYDUĞU ANDAKİ İÇİNDE KABARAN SIZIYLA, YANGINLA, BEDDUA ETSİN. Elinden hiçbir şey gelmeyenlere haktır beddua etmek. Bir de… Bir de seçim sandığının başına gittiğinde bu olanları unutmasın… 

-…

Derin bir sessizlik oldu. Acılar kara bulutlar gibi çökmüştü HOŞBEŞ ÇAYEVİ’ ne. İçlerinden terörü yönetenlerle ülkeyi yönetemeyenler için beddualar geçiriyorlardı besbelli…  

                                                                                                                      Özcan ÇELTİK

Not: - 13.08.2012 de Gazete KAKTÜS’ de yayınlanmıştır.