Toplumdaki değişim

Caddebostan’da Bağdat Caddesi üzerinde;
- Selamünaleyküm!
Selamünaleyküm diyorum!
Hişt alo! Birader sana söylüyorum; saat kaç saat?
- Duymadım, kusura bakmayın! Dokuzu, beş geçiyor.
- Saol anam be!
- Sizde sağ olun, iyi günler.

***

Etiler, Nispetiye Caddesi üzerinde;
- Abü! Abüü, baksana abü!
- ?
- Bi çorba parası atsana be abü!
- Neden? Sağlıklı görünüyorsun, gidip çalışsana!
- Yapma be abü, memleketten yeni geldüm, karnım aç be abü!
- Beyefendi, sen dünde buradaydın, ayıp değil mi bu yaptığın?
- Yörü get len, insanlık ölmüş be, alt tarafı bi beşlik tokalayacaksın!
- ?
- Yörü len, ne bakıyon angut angut!

***

Haberlerde;
- Efendim, taban fiyatlar çok düşük, tohum masraflarını bile karşılamıyor; anamız ağlıyor vallahi!
- Al ananı git, başlatma anandan lan!

***

Güzelim ülkemiz, hızla kültürel ve ahlaki bir değişime uğruyor. Son yıllarda, din maskesi ile de perdelenmiş bir cehalet ve hayasızlık, sosyal yaşantıya, ülkenin her yerine egemen olmaya başladı. Bu durum, uzun uzadıya araştırmalar yapmaya gerek olmadan, basit gözlemlerle rahatlıkla görülebiliyor. Gerekli yargıya varmak için, İstanbul sokaklarında beş on dakika dolaşmak veya başından sonuna kadar izlemeye dayanabilirseniz, televizyonda bir haber programı izlemek yeterli oluyor.

Düşünebiliyor musunuz bir ülkede hükümet, kuraklıktan etkilenen çiftçinin zararının karşılayacağını açıklıyor, gelen talep, Türkiye’nin toplam ekili arazisinin beş katı. Ne oldu benim o güzel Anadolu insanımın dürüstlüğüne? Atatürk’ün “Milletin efendisi” olarak nitelediği o temiz köylü, saflığını yitirirse ne olur o ülkenin hali? Herkesi bir kolay para kazanma hırsı almış; köy yumurtası diye alıyorsun, fabrikasyon çıkıyor; köyden bal getirtiyorsun, reçelden farkı yok…

Yıllar yılı niteliksizleştirilen eğitim sistemi, ekonomik ihmaller, siyasi istismarlar, köşe dönmecilere, hortumculara hak ettiği cezayı veremeyen adalet sistemi, ülkemizin güzel insanlarının ahlaki erozyona uğramasına yol açıyor. Dur demek, kimsenin işine gelmiyor. Çünkü bu düzende, mitinglerde dürüm dağıtarak, iktidara gelme şansınız var. Böyle bir düzende insanlar, sizin yaptığınız yolsuzlukları, “Hizmet etsinde, götürürse götürsün.” yaklaşımı ile karşılayabiliyor. Kim, niye değiştirsin ki bu düzeni?

Günden güne, yitip giden değerlerimizin arkasından çaresiz, hüzünle bakıp duruyoruz. Geçenlerde, eğitimli olduklarını düşündüğüm iki genç sevgilinin bir alışveriş merkezinde buluşma anlarına şahit oldum. Oğlanla kız, hararetle sarılırken, birbirlerine şöyle hitap ediyorlardı:
Oğlan : Ne haber lan şerefsiz!
Kız : İyilik sağlık, senden ne haber lan!
Oğlan : (Kızın poposunu sıkarak) Lan karı, özlemişim seni vallahi!
Kız : Elleme oğlum, millet bakıyor!

***

Ne yaptılar bize böyle? Rüşveti, besmele ile alan, ayakkabımız çalınmasın diye camiye terlikle giden, birbirlerimizi annelerimizin adı ile selamlayan, trafikte kemer takmamayı, sinyal vermemeyi delikanlılık sayan, her gün şehit haberlerini kayıtsız karşılarken, milli takımın attığı her golde havaya kurşun sıkan, en temel vatandaşlık görevimiz olan vergiyi bile ödemezken, hükümetin her icraatını eleştirmeyi kendimizde hak gören bir değişik toplum olduk. Ne oldu bizim kişiliğimize; ne kedimiz kedi gibi davranıyor, ne kuşumuz kuş…

Bugün, hal böyle iken, yarınları hayal bile edemiyorum. Eğer bu ahlaki ve kültürel çöküntü devam ederse; gerçekten de bir gün bu ülkeden, anamızı, kız kardeşimizi, eşimizi, kızımızı, kısacası kadınlarımızı, çocuklarımızı alıp gitmek zorunda kalacağız galiba. E, biz, insanlık onurunu, namusumuzu, ahlaki duruşumuzu sokakta bulmadık ve neslimizin de bizim gibi devam etmesini arzuluyoruz.

Bu arada, bu kadar argo ve kaba ifadeyi yazı içerisinde kullandığım için sizlerden özür diliyorum ama yaşadığımız bu gerçekliği ifade edebilecek başkaca bir yol da bulamadım; affedin efendim.

Sevgiyle kalın.

* Resim, bir Vedat TOLAN üretimidir.