- Kategori
- Şiir
Toprak Anaya hain pusu

Yurdumun dört mevsimi
Mayın üzerinde yürüyen fidanlar,
Kor düştü, korları hangi yürekler ekti,
Ve sinsice pusuda bekleyen kinle dolu,
Durmak bilmeyen öfke, toprağına ve vatanına karşı,
Toprakta kimlik yoktur ki, kara toprak sadece,
Üzerinde sen, ben, o, hepimiziz,
Kötülükle besleyip gençleri, o'sun, bu'sun diyerek dağlara yürütenler,
Buğday biçtiğimiz toprağa mayın ekenler,
Sizler; elleriniz toprağa vurun, elinizde tutup kokusuna bakın,
Kanlarla sulanmış bu topraklara, dağlara saldığınız gençleri,
Kırık, kesik iki odun parçası gibi, kibriti çakıp,
Ağıt yakan analar, babalar ve kadınlar ve çocuklar,
Yiğitler, vatanın bağrında,
Askerler, çok yaşayın her bir dağda, tepede,
Ana kokusu uzak diyarlarda, toprak ananın yanıda,
Ayakların yorgun, yüreğin ateş gibi,
Öfke vardır kışkırtılan öfke, nedenleri kendine ait olmasa da insana kıyan,
Biraz soluklanıp düşünse, bir an düşünüp etrafına baksa,
Ayrılmasa ayrık otu gibi, bağrında barış ile sevgi ile,
Bu vatan bizim,
Bizim...