Toprak olsak

(Sakın yanlış anlamayın ölümden bahsetmiyorum)

Toprak olsak diyorum… Bütün mevsimleri doyasıya yaşasak…

Yıkanıp yağmurlarla mis gibi koksak. Kar yağsa üstümüze üşüsek. Sonrasında ısınsak sımsıcak parlak güneşle… Sıkılınca, bir rüzgar alıp götürse bizi farklı mekanlara…

Küçücük tohumlarla rengarenk çiçekler büyütsek içimizde… Özenle leziz bitkiler büyütüp, küçük bir fidandan kocaman bir çınar yapsak sabırla…

Belki bir çocuk parkında yerimizi alır ve cıvıl cıvıl çocuklar üzerimizde atlayıp zıplayıp oynarlarken neşelendirirdi bizi…

Belki bir piknik alanında yer alıp kalabalıklarla oyalanırdık…

Ya da bir saksıya konulup misafir olurduk evlere…

Belki de bir seramik ustası bizi alır, duygularını da koyup içimize özenerek verdiği şekillerle güzel bir aksesuar yaparak ölümsüzleştirirdi bizi…

Düşününce sınırsız seçenekler çıkıyor…

Belki de sonunda toprak olmamızın sebebi de bundandır.

Sanırım zamanımızın rutin yaşamları böyle bir düşünceye itti beni…

Hani olmayacağını bile bile hayal edip istersiniz ya bazı şeylerin olmasını…

Benimki de öyle bir istek işte…

Ne dersiniz? İyi olmaz mıydı toprak olmak?