Torpil kime ne

Son zamanların en tartışılan konusu torpil. Hükümet 12 yıllık iktidarı döneminde kendi yakınlarına kıyak geçmiş devlet kadrolarına atamış. Büyük torpil yapmış. Ayıp etmişler. Bence de ayıp etmişler.

Bana göre devlet kadrolarına torpille giren bütün insanları bu görecden atmaları lazım. Çünkü adalet istiyorsak ve haktan bahsediyorsak devletin tüm kadrolarına haksız bir şekilde gelmiş bütün insanlar ya istifa etmesi lazım ya da soruşturma sürecinden sonra memurluktan atılması lazım. Hak ve adalet için.

Bu torpil olayını çıkaranı da ibreti alem için en ağır ceza ile cezalandırmak gerekir.

Bu bir illet bu illeti bizim kanımıza bir uyuşturucu gibi işlemiş. Ne işimiz olsa muhakkak bir tanıdık ararız. Eskiden daha çoktu. Bankada, devlet dairesinde, hastanede sıra beklememek ya da özel bir işimiz var hızlıca çözmek ya da bir yakınızmız işe girecek bu özel sektör olmuş kamu olmuş değişmiyor. Çocuğumuzu okula kaydettirirken hatta bir alışverişte pazarlık için bile bir tanıdık ararız ve torpil isteriz. Bir nevi ekmeğin yanında peynir zeytin gibi birşey olmuş bizim için. 

Peki bu normal mi? Hayır hemde çok yanlış. Onaylanacak bir durum değil. Fakat şu an itibariyle yaşantımızda torpil olayı normalmiş gibi algılanıyor. Sıradan bir durummuş gibi.

Bugün bu tartışmayı başlatanlar kendi çevrelerine bir bakıyor mu? Hiç mi torpilli değiller. Hangi yakınları nerelerde çalışıyor ve kimlerin aracılığı ile o koltukları işgal ediyorlar. Bakın işgal diyorum. Torpil ile gelen insan o koltuğu ancak işgal ediyordur, hak etmiyordur.

O listeleri vatandaş bırakın vatandaşı mesai arkadaşları zaten biliyordur. Bunun bir haber değeri yok. Çünkü bunu haaber yapanlar ve o listeleri ellerine verenlerde hamili kart yakınımdır kelimesini hayatta en iyi uygulayanlar arasındadır. 

Milletin gündemini boş siyasetle meşgul edenler sandıklardan zaten boş dönüyorlar. Ivır zıvır işlerle iştigal olanlar seçimlerden istedikleri sonuçları alamazlar. 

Bu yazıyı yazıyorum ama bilin ki ben de o torpilcilerdenim. En azından bir iş alışveriş sırasında ya da hastanede muhakkak bir tanıdık aramış ve kendisinden yardım etmesini, işmi halletmesini istemişimdir. Klasik Türk olarak bunu yaptım. Bundan utanıyormuyum, işimi yapana kadar ya da bana karşı bir haksız tutumla karşılaşana kadar utanmıyorum. Torpille önüme geçenler tıpkı muhalefettekiler gibi canımı sıkıyor ve ondan sonra yaptıklarım aklıma geldikçe utanıyorum. 

Anlayana....