Torpil

I

Koştu elinde evrak…

O İlçe Başkanı,

Bu Başkan.

Şu Encümen.

Öteki Milletvekili.

Uğraştı, didindi,

Yaptırdı.

Kahve köşesinde

Otururken,

Torpilden açıldı.

Yine mangalda,

Kül bırakmadı.

Torpil bile,

Bu sözlerden,

Utandı.

II

Koştu cebinde para…

Oradan aday.

Buradan aday.

Olursa Başkan.

Olmazsa Encümen

Uygunsa Milletvekiliği,

İstedi, oldu.

Makamda durup,

Otururken.

Torpilden açıldı.

Yandı, yıkıldı.

Birbiri sıra,

Anlattı da anlattı.

Torpil bile,

Utandı da

Ortadan yok

Oldu.

III

Mevsimler değişti…

Süre geçti.

O gitti.

Öteki geldi.

O da aynısını yapınca,

Yollar dolambaçlı,

İşler arapsaçlı,

Gönüller katı mizaçlı,

Kaldı.

Torpil mi?

Bilgi çağında,

Sekiz sütuna manşet,

Bulunmaz nimet ya,

Israrcı olunca,

Bizde kaldı.