TriBukiNoFaSo ve Mutsuz Son

O bakışlarını ve umursamaz tavırlarını unutmayacağım hiçbir zaman. Sahip olmak için kendimi mahvettiğim hatıralarımın prensesi sendin oysa ki. Epey güzel hatıralarım vardı, acı içinde biriktirdiğim. Yok oldu hepsi, ortada çatık kaşlarının altındaki nefretle bakan gözlerin kaldı. Bu kadar aptal olduğumu tahmin ediyordum, biliyor musun? Ama biçare....
Kendimi ne kadar seviyordum, bir bilsen...
Kendime ihanet ettim senin için. Aldattım kendimi, kendi yalanlarıma inanarak yaşadım. Gülünç ve şimdi loş bir odanın sessizliğini bozan hıçkırıklarımı dinleyerek, insan olmanın zor olduğunu düşünüyorum.
Dünya dediğin nedir ki? Aynı konakta misafiriz. Unutulacak birer hatırayız hepimiz.
Sorular var, cevaplarından korkularak sorulmayan.
Konuşsak mı acaba?
Neden öldürdün beni, bana kendimin ne kadar büyük bir yüreğe sahip olduğumu göstererek?
Suç olur muydu...? Duyuyor musun? Ben...

shirinlia