Türkler olimpiyatta!

Türklük, türkçülük deyince arslan kesilen bir milletiz. Vatan, millet sakarya edebiyatı en iyi bildiğimiz şiirlerdendir.

Her abartı bir şeyi gizlemeyi amaçlar.

Bizim millet olarak kendimizi yüceltmemizin bir tür gizleme, kamuflaj olduğunu örneğin Olimpiyatlar gibi evrensel boyuttaki sporsal insanlaşmalar meydana çıktığında anlıyoruz.

Bu kadar 'asil, yüksek' bir millet olarak nasıl oluyor da bu evrensel boyuttaki insanlaşmalar arasında üfürükten yer alabiliyoruz diye düşününce, bu hamasetlerin uydurmasyon, uyutmasyon olduğunu anlıyoruz.

Türkiye'de her iki kişiden üçü şair olduğu gibi, her iki kişiden de üçü de spor izleyicisidir. Spor dediysek, futbolu kastediyoruz yani.

Futbol güya spor dalıdır. Nüfusumuzun tamamı futbol izleyicisidir, spor izleyicisidir ama, evrensel boyuttaki sporsal insanlaşmaların arenası olan olimpiyatlarda spor adına üfürükten yer almaktayız. Bu ne yaman çelişki böyle?

Yoksa, bu futbol izleyicisi spor izleyicisi değil mi?

Üniversite gençliğinin spor yapma hakkını savunmak yerine türban takma hakkını savunan bir ülke yönetim anlayışından fazlaca da bir şey bekliyemeyiz, adamlara haksızlık olur, hamurlarının mayası başka.

Geçmiş yöneticilere ne desek azdır zaten.

Velhasıl, evrensel boyuttaki böylesi insanlaşmalar arasında yer alamamak bir tür utanç sayılmalıdır.

Bu utançları istikrarlı bir şekilde bize yaşatan devlet büyüklerimize allah zeval vermesin.