Aslan Ahmet Altan Atatürk'e karşı konuşuyor

Ahmet Altan'ın bugünkü yazısına zahmet edip baktınız mı? Yazının linki. Şöyle diyor:

"Mustafa Kemal’in o ünlü sözünün tam tersine inanırım ben.

Bence, “Söz konusu insan hayatıysa gerisi teferruattır.”

Bir askerle yazar arasındaki doğal farktır bu."

Evet, gerçekten de, sözkonusu insan hayatı ise gerisi teferruattır. Bir insan için bu gayet doğal ve doğru bir cevap. Gerçi Altan, bu sözü söyleyerek, güya, kendini asilliğin doruklarına çıkarttığını sanıyor, ama acaba gerçekten öyle mi? Mesela, sözkonusu insan hayatı ise, hayvanların hayatı teferruat mıdır? Evet diyene hadi ordan demek gerekir. Çünkü bu dünya insanların babasının malı değildir. Bunu geçelim, konu bu değil.

Konu, Altan'ın, güya insancıllık numarasını (sihirbazlık numarası anlamında) nasıl yarattığına bir bakalım:

Atatürk'ün tam tersine diyerek, Atatürk'ün, bundan farklı düşündüğünü dolaylı olarak söylemiş oluyor. Bunu söyleme hakkı olabilir mi? Doğru zeminde olabilir. Ama numara yapıyorsa söyleyemez. Çünkü, Atatürk'ün, bu iki önerme arasında, Altan'ın seçtiğini reddedip, yerine tarihe geçmiş olan sözü tercih etmiş olması gerekir. Ancak bu durumda, Altan, Atatürk'ün tersine diyebilir. Yoksa diyemez. Foyanın biri bu.

Sözünün devamında diyor ki, bir askerle yazar arasındaki fark budur.

Kendini yazar, Atatürk'ü asker kabul ediyor.

Sanki yazar ve asker olmak ırksal bir ayrımış gibi koyuyor. Bir insanın yazar olması da, asker olması da hasbelkaderdir. Bir yazar, asker, bir asker de bir yazar olabilme potansiyeline sahiptir. İkinci foya bu.

Altan'ın yazıda sinsi bir amacı var. Sinci amaç, kategorik olarak, askerleri ve onun ağababası olarak gördüğü Atatürk'ü küçümsemektir. Yani askerler, insandan minsandan anlamaz, ancak kendisi gibi narin adamlar anlar demeye getiriyor. Yazısında, bunları gizliyor olması üçüncü foyasıdır.

Peki Altan gerçekten bir yazar mıdır? Evet yazardır, epeydir yazıyor. Ama, bendeniz onun yazarlığını kişisel olarak hiçbir zaman tutmamışımdır. Bu beni bağlar onu bağlamaz. Peki Atatürk gerçekten bir asker midir? Buna evet demek yeterli değildir. Çünkü Atatürk, askerden çok daha ötedir. O Altan'ın sihirbazlık yapmaya çalışarak koymaya çalıştığı gibi, basit bir asker değildir. Hayata, 'benim için, Atatürk'ün tersine, insan daha önemlidir' denerek konmak istendiği gibi bakacak biri olamaz, olsaydı, padişahın iyi bir askeri olurdu. Atatürk askerlikten ayrılmıştır. Ayrılmış olması kritik nokta değil. Padişahın askeri olmaktan çıkmış, bir halk önderi olmuştur. Halk önderi olarak, çağdaş aklın ve zamanının çok ilerisinde bir toplum düşünmüş ve yaratmıştır. Bu düşüncesinin altında, 'önce insan'dan başka hiçbir ilke/düşünce olamaz.

Aslına bakarsanız, bu kadar uzun yazmaya gerek yok, Altan gibi birine, bu sözünün, kendisini abartan bir tür snobizm olduğunu, her sözün kendi anlamı ve bağlamı olduğunu, Atatürk'ün bu sözünü bağlamının başka olduğunu ama, illa kendi savunduğunu söylediği söz ile ilişkisi kurulacaksa, Atatürk'ün sözünün geri planında, 'sözkonusu vatansa denirken, ' esas, 'sözkonusu özgürlükse, bağımsızlıksa' denmek istendiğini ve bunun insancıl bir düşünce olduğunu söylemek yeterlidir.

Ayrıca, birinin kendine ben insancılım demesi yetmez. Örneğin ben Altan'ı insancıl bulmuyorum. Çünkü gazetesinde, son derece şüpheli bir davada, sanık olanları, mahkum ederek haberler yaptığını ve yazılar yazdığını biliyorum. Nerde kaldı senin insancıllığın, sözkonusu insansa gerisi teferruat anlayışın diye sorarım? Bize maval okuma!

Bu hastalık sadece Altan'da yoktur. Bir kişi kendisinde olan her şeyi, tutarlı, düzgün çalışan, sağlaması yapılmış düşünceler olduğunu düşünür, iyi niyetliyse, kendisinde olan her şeyin iyi olduğuna vehmeder. Oysa iyi sandığı şey bizzat kötünün kendisi olabilir.

Bu yazıyı yazma nedenim ise, ilgili kişiyi eleştirmekten çok, bir düşünmenin nasıl savrulduğuna, kendini haklı çıkarmaya dönük kurulduğuna ve sihirbazlık numaraları yapıldığına işaret etmekti. Hayatta böyle bir şey de var.