Türküler, Anadolumuz, dostlarımız ne kadar sıcak!

İçeriye girdiğimde, soğuktan sıcağa; genç adamın sazını duydum, yakalandım sözüne; masadaydı, genç adamın sağına düşen masadaydı Aşk ve dostlar ve beyaz ve muhabbet ve yaşam, yaşamak ne varsa masadaydı.

Masa da masaymış ha!

Saz da sazmış ha!

Söz de sözmüş ha!

Gözleri derin, depderin adam sazına iyice sokulmuş, içine girmiş, ne kadar renk varsa Anadolu'dan döktürüyordu bize, bizim için.

Dur, sazda dur ve bekle; annesi için ağlıyor, Yar için türkü türkü dağlanıyordu gözleri uzaklarda adam.

Babam da senin gibi çalardı genç adam, benim bildiğim, sen yaşlardayken; dinlerdi dostları, dinliyoruz dostlarla babamı; ben farkındayım, ya onlar?

Bu dost İstanbul'a, bu dost geceye, sana, çalana, söyleyene, dinleyene yetmez bir beyaz, iki üç dört, daha daha daha vurmalı masaya; saza, söze, aşka!...

Anadolumuza bağladı bizi genç adam bağlamasıyla.

Herkes gitti, gecede bir İstanbul kaldı, bir genç adam sahnede sazıyla kaldı, masada dost biz kaldık, beş can, canan; Zeybek mi!...Azeri mi!...

Alkış biz erkeklere düşüyor, raks kadınlara!

Son iki türküde dost, son beyazı yudumladıktan sonra dost, saza söze karıştım, ben masada otururken dost, Aşk'a, İstanbul'a; babam vuruyordu sazın Ha'sına dost, sözün Ha'sına; genç adam gözleri yaş dolu, yaşımı siliyordu.

Genç adam, sazınla sözünle, Anadolunla dostlarınla şen kal genç adam, biz kal!

1. Not: Anne gitmişti öte aleme, genç adam bir anne için vuruyordu saza, bir Yar için söze; gözleri ne kadar derindi genç adamın;ama yine de biz, biz dostlar soyunduk ve girdik sazla sözle o derine, derinliğe.

2. Not: Aşkın elleri ellerimde ne kadar sıcak; elleri Aşkımın, genç adamın sazı sözü ne kadar da sıcak; türküler, Anadolumuz, dostlar, dostlarımız ne kadar sıcak; İstanbul, hayat baba, babam ne kadar da sıcak; sazın sözün, gönlün.