Tüttüğüm...

Ne güzel bir yüzün bu...

Ne güzel bir gecesin...

Acılı yemekleri sever gibi sevdim hep kalpleri bulutlu kadınları. Bir hançeri çeliğinden kavrar gibi sardım bellerini... Ellerim onlarda kaldı bu yüzden... Bendekiler... Çöpçülerin elleriydi...

Seni okşadığım eller benimkiler değildi. Benim ellerim: Yeşilzakkum bir kadında kalmıştı.

Özümle baktım gülen gözbebeklerine... Bu yüzden rüzgarlı yüzünü bir uçurtma gibi aklıma taktım.

Kuyruğun dolanıyor kirpiklerime.

Bir iz bırak bende ne olur... Masalların akıllı çocukları gibi, aşka giden buğulu yollarda, gözyaşı tanelerini tek tek omurgalarıma koy... Kaybolmayayım...

Bir sızı bırak bende ne olur... İçimdeki ormana baktıkça, hep sana yosun tutayım... Mahalleden arakadaşım ol, okuldan, soğuk yurtlardan, askerlikten arkadaşım ol... Meyhanelerin yalnız masalarında oturayım. Ne zaman kesilse ellerim, adın aksın dışıma... Sobanın üstünden çektiğim, karnı yarılmış kocaman kestanem ol... Dudaklarımdan yanayım. Aşkın acısı tütsün bacamızdan. Sızım ol... Olayım...