- Kategori
- Şiir
Tutun nefesimi...

şimdi tutun nefesimi ta ki ben ölene kadar…
siyah kadar tutuklu ve gece
grinin her tonu kadar arafım
çıplaklığı çarpıklığı kadar titrek bir şehir
duvarlarımda h/isteriksiz kırışıklar
söz verdim düşlerimdeki yağmurlara
gözlerim açık sevişmeyeceğim
tutun düşlerimi ben düşene kadar
içtiğim her yudum şarap
soluduğum her yudum gece
ve yutkunamadığım her yudum şafak seni haykırıyor
yaşam kadar çizgisiz
ölüm kadar tarifsiz içimdeki gün batımları
önce bir dudak ver “ey ateşin rahmi”
sonrada sarhoşluğuma ve kimsesizliğime ver
tutun sarhoşluğumu ben sızana kadar
içimdeki her mavi kendi sesinde boğulur
her sancı içimde bir kıskaç akrep daha doğurur
söz verdim düşlerimdeki çığlıklara
susacağım avazım çıktığı kadar
bir aşk-ı ihtilalini telaşıdır özüm
söyle
sen hangi meydandaki güvercinsin
hangi namludaki mermi
hangi topraktaki ağıt
hangi günahın sevabı
hangi duanın aminisin
söyle
düşlerime soyunan hangi sabahın katilisin
şimdi
tutun nefesimi
ta ki ben ölene kadar…
ilhanaşıcınisanikibinonaltı