Tutunduklarım

Bir masala tutunmak, altın serisinden.
Zümrüdü Anka kuşu mesela.
Sen o sarayın hapishane gibi gördüğün bahçesinde oturmuş ağlarken, taş havuzun kenarında yanına gelir. Kanatlarına tutunup, tırmanırsın sırtına. Havalanır.
O yıllarca saray zannettiğin bahçe küçücük kalır ayaklarının altında.
Kanatlarını çırptıkça ağır ağır, güçlü ve sakin, yeni vadiler, denizler, dağlar geçersin.
Hiç bilmediğin bir ülkeye götürür bırakır seni. Bilirsin gitmez, kıyısında bekler düşlerinin.
Oradaki kapıları açarsın bir bir.
Orada herşey ama her şey, tamda düşlediğin gibi bekler seni.
Uyanmak istemezsin. Geri dönmek. Ardında bırakmak istemezsin.
Elinde altın seri, sayfaların arasında unuttuğun parmağın, uyanırsın çalar saatin sesiyle.
Üst üste koyarsın kitabını ve diğer akşamı beklersin.
6’’