Üç kibrit çöpü

umarsız bir gece yine,
gözlerim diretirken kendini uykusuzluğa
düşlerimdeki yalnız çocuğu anımsar oldum,
kapalı kapılar ardında, asılı kalmış hayalleri,
umuda yenik kalabalıklar üşüşüyor üstüne,
yarım bir dünya yaşantım, der kaderince,
keder, efkar yağmış sıkıntılardan...
bulanık gözyaşları siner koynuna karanlığın,
musallat olur hüzün, dem tutar beynime,
mayhoş yağmurlar yıkar, yüzümü...
günahını arındırır, geçmişimin,
çocuk yanımdan kaçarım, hasretiyle memleketimin...
çoğalan sancılarla büyütürüm kendimi,
illegal gözyaşları kanar, yüreğimdeki sonsuz çığlıklarla...
haykırışlarım dipsiz kuyularda cehennem,
yakarım kendimi üç kibrit çöpüyle,
bedenim tutuşur,
geleceğin mazlum çocuklarına...