- Kategori
- Şiir
UFUKTAKİ SON ÇALI
Ufuktaki son çalı,
dökülmüş yaprakları?
ne moru var, ne alı
varsa bir umudu var,
o da son ilkbahar…
Gece uyur, güne uyanmak mı
ne gezer!
danadan kurtulmuş, yangından korkar.
Diri diri yanmakta, tüter duman,
oysa mevsim; sonbahar,
havada yağmur kokusu, toprakta nem,
bir çığlık, bir figan,
derin sessizliği boğar,
duyan korkar, duymayana davul zurna yalan
Dilsizdir, lakin kötü bir talihi var,
yazı da bilir, kışı da
yalanı da bilir, yanlışı da
yalandan korkar,
insan gibidir aslında
demez bir şey o kadar
İnsansa; duysa umursamaz
rüştünü rüşvetle ispatlamış
adı üstelik istikrar.