Uğur'lar olsun... Uğur'lar olsun

" Bir Pazar sabahıydı. "... Bir Ocak sabahıydı 1993 yılında. Tembel tembel evimde oturmuş biraz kahvaltı mahmuru, biraz gazete karıştırma, biraz televizyona bakma arasında gidip gelmekteydim. Ankara kar altındaydı.

"Zemheri ayazıydı/yaz güneşi koynunda."

Bir patlama sesi duydum. Uzaktan . Ankara'da yaşadığım yer Gaziosmanpaşa tepesiydi. En son patlama duyduğumda bir kadın, eline aldığı paketle havaya uçmuştu yaşadığım yere bir sokak yakın. O patlamayı da duymuştum. bunu duyduğum gibi. camlarımız kırılayazmıştı. O kadının adı Bahriye Üçok'tu adını gazetelerden öğrendim.

"Çevirdim anahtarı/apansız bir ölüme... Şarapnel parçaları /saplandı ciğerime..

"Ucuz can pazar'ıydı / kan doldu gözlerime/ kalemim düştü kana"...

Gittim. Patlamanın olduğu yere. Kalabalık. Tepe caddeden alt sokak görünmekteydi. Sadece sessizlik ve sessiz çığlıklar. Araba yok metal parçası, bir el buruşturmuş onu. Her yan kan.. Bembeyaz kar.. Sadece kırmızı ve beyaz renk vardı. Heryerde olan parçalar ...İnsan parçaları mıydı .?? Allahım??? Kimdi o ? KiM? gazeteci miydi. bir yüce insan.. bir büyük yürekten başka kimdi ki?? Uğur Mumcu'dan başka kimdi ki o??

"Zalımlar pusudaydı/bedenim paramparça/ ucuz can pazarıydı.."/"Uğur'lar olsun Uğur'lar olsun/hüzünlü bulutlar yoldaşın olsun../bir keskin kalem bir kırık gözlük /yürekli yiğitlere hatıran olsun."

bir cenazeydi ki.. kimse sözleşmedi. kimse "haydin" demedi. hepimiz öyle hissettik. sanki babamız ölse o kadar üzülürdük. sessizce, Ankara'nın grisinde Kızılay'ı geçtik. bir baktık ki kalabalık büyümekte. yürüdük Demirtepe'ye doğru, herkes suskun. bıçakkeskini yüreğimizde. Maltepe Camii'ne geldik. orda bir kalabalık ki öylesini görmedim. sevdalım annemin cenazesinde bile ağlamadım. kimseye bunca üzülmedim. orda o kalabalıkta.. yek vücut olmuş gibi tüm kalabalık, konuşmadan dinledik imam efendiyi. sonra bırakmadık onu yalnız. gittik. yürüdük. taa mezarlığa dek. giderek azalarak. sonra onu toprağın bağrına bastık. bir annemi bir seni bunca öksüz koydum paramparça.. toprağın şefkatine inanarak bir kez daha. Ankara'nın kara toprağının şefkatine inanarak.

isimsiz korkuları katmadım yüreğime/bembeyaz doğruları yaşadım ölümüne"..

Uğur'lar olsun Uğur'lar olsun/hüzünlü bulutlar yoldaşın olsun/.. bir keskin kalem bir kırık gözlük...