Umudun doğuşu

Önce kalpte eser bir rüzğar,

Üşürsün, örtünürsün, ürperirsin.

Ardından bir bakarsın,

Düşmüştür cennetin kıvılcımı.

Çevirir zaman onu, titrek mum ışığına.

Aydınlığı yeter, kalbin tüm odalarına.

Öyleki; Unutur kalp tüm korkularını ve gerçeğini.,

Bırakır kendini huzur'a, Okyanus'ta  bir sal misali.

zamanla varır,  ıssız  uzak bir  Ada'ya.

İçinde  renk  renk çiçekleri, kelebekleri  olan.

Ve, mutluluktur bu koylarda yaşanan.

Ancak yolları yoktur, geri dönülemeyen.

Öylesine sararki ruhunu ve bedenini Aşk.,

Unutturur tüm kahrını  zamanların.

Örter bir çığ gibi üstünü  derdin  kederin.

Açar üstünde  Kardelenleri  umudun,  sevginin..

21.10.2011

prş 00:53