Umudun körüklediği giz

Umudun Körüklediği Giz...

Anımsanan ne varsa
Kırık bir gülümseyiş,
Umudun körüklediği gizi taşıyan
Bekleyişin sessizliğinde...
Gizin menzilindeyse
Apansız
Sesinle yeşerecek şiirler,
Adsız
Gül dikeni günler,
Yangınlar biriktiren yürek,
Ki
Biraz öfkeye dönük yüzü...
Yorgunum....
Tütsü kokulu geceleri
Güneşe söndürürken
Tan rengi hüzün türküleri söylemekten...
Yine de birşeyler var
Hasretime dokunan bu şehirde,
Oysa
Ne gitmeler yüz veriyor
Ne de kalmalar son günlerde...

(Ankara)

Sevtap Özkahraman