Umudunuz var mı?

Güzel ülkemizdeki mevcut siyasi ve sosyal iklim devam ettiği sürece yazacak konu bulmakta zorluk çekmeyecektir yazı dünyasının kalem insanları.

Sahada horoz döğüşü yaparak küçüklere en güzel örneği veren " büyük " takımlarımızın büyük futbolcuları, şüpheler, basılan dernekler, içeri alınanlar, serbest bırakılanlar, işsizlik rekoru, ...

Yani say say bitmez.

Ülke, gerginlikten ülser olmuşken kimileri " tatil " havasında, kimileri zeytinyağı kıvamında.

Vatandaş, son zamanlarda doluluk oranı iyice artan cezaevlerinde bulunanların Temmuz ayında çıkacakları mahkemenin sonucunu merakla beklerken, binlerce öğrenci bu ay burslarını alıp alamayacaklarını düşünmekte. Bu gencecik fidanlara yardım etmek için çırpanan dernek ise onların isim listesinin peşinde.

Kendisine " basın " diyebilen kimi yayın organları etik kuralları artık tamamen tedavülden kaldırdığını gösterip kanser hastası bir yardımsever hekimin başındaki bandanaya kafayı takmakta. Herşeyi türbana bağlamayı takıntı haline getiren bu şahıslar, hasta bir insanın kafasındaki bandanayı da türbanla ilişkilendirmeyi başardılar.

Bu inatçı hekimin yoksul öğrencileri, özellikle de kız çocuklarını okutma mücadelesi de belki bu kendisine "basın" diyebilen şahısların bu kadar kızmasında etkili olmuştur. Çünkü ne güzel olayı otomatiğe bağlamışlardı. Cemaatler ve bazı vakıflar aracılığıyla öğrencilere burs verip onları kendi görüşleri doğrultusunda yetiştiriyorlardı. Bu inatçı hekimin yaptığı da hiç olmuş muydu şimdi?

Anlaşılan Türkiye'nin gündemi bir süre daha hareketli günlere gebe. Bu, kendisine " basın " diyebilen yayın organlarının evrensel düzeydeki basın ilkeleriyle barışıp gerçek anlamda basın kuruluşları haline gelebildiklerini görebilecek miyiz acaba? Ne dersiniz? Umudunuz var mı?