Unutulan rasyonel akıl(!)

Yeni Türkiye ülkesinde ileri demokrasi toplumunda, işlerin yine karıştığı söylenebilir...

15 Temmuz Darbe girişimi, ülkemizin dirayetli direnişi sonucunda akamete uğratılarak etkisiz hâle getirilmiştir...

Toplumumuzda yeşeren yeniden birlik ve beraberlik duygudaşlığı, tertiplenen “Yenikapı Mitingiyle” taçlandırılmıştı. FETÖ terör örgütüne yönelik gerçekleştirilen soruşturma ve kovuşturmalar; ve soruşturma ve kovuşturmalardan sonuç alınabilmesi amacıyla Olağan Üstü Hâl İlanının icraata konması, meclisin devre dışı bırakılması, yeşeren umutların solmasında önemli etkiye sahiptir.

Ülkemizde... “Liderlik”, “İstikrar”, “Şeffaflık”, “Güven”, “Kalkınma” fazlaca aşina olduğumuz kavramlardır.

Ve, ülkemizin yukarıdaki kavramların dolduracağı siyasî değerlere ekmek ve su kadar ihtiyacı vardır.

Şimdi durup dururken, Sayın Cumhurbaşkanımızın gündemi değiştirme hevesi neyin nesidir? Gerçekten de gerek var mıdır; toplumu yine kamplaştırmanın, siyasi kamplara bölmenin bir gereği var mıdır? Lozan Antlaşmasının, Türkiye Cumhuriyeti’nin varlığının devamı babında önemli bir hukuksal belge olduğu “su götürmez bir gerçek” iken, siyasal gündemimizi bu minvalde değiştirmenin kime ne faydası var?

Ne oldu da yine en başa döndük.

Hani bir bahar havası yaşanıyordu siyaset kurumu içinde; hani birlik ve beraberliğimizin nişanesi olarak karşılıklı siyasal jestler yapılıyordu...

Yine güdük, kısır, verimli olmayan bir siyasal çıkmazın içine doğru mu sürükleneceğiz?

Gerçekten de ülkemizin dış mihraklarca karıştırılmasına gerek yok. Kendi içimizde, kendi kendimize, siyaset mühendisliğinin fevkaladeliğini sergilemekteyiz. Yabancılaştıran, bölen ve kişileri birbirinden uzaklaştıran siyaset dilinin bu ülkeye hiçbir fayda getirmediğini şu 14 yıllık AK Parti iktidarları boyunca gördük ve deneyimledik. Buna rağmen, toplumu kışkırtan, toplumu inciten siyasal retoriklerden neden kendimizi alamıyoruz, anlamış değilim.