Üryan

Çıkardım bütün elbiselerini bugün kalbim üryan

Kırdım en ücra köşesindeki inatçı taşları

Sıktım yüreğimi ortasından döküldü feryat figan

Gözlerim miraca yükseldi yerde kaldı gözyaşları

Bir kapı açıldı göğsümde usulca baktım içeri

Binlerce melek topluyordu yağmadan arta kalanları

Aslan gibi şehit olmuş bu savaşta gönlümün askerleri

Düşmanları kovdum ülkemden bitti talanları

Sahici bir hayal fışkırdı pencerelerden dışarı

Kabul bekleyen duaların eteklerine tutunarak

Acıları derledim gül demetleri misali

Gül kokuları çektim içime dikenleri unutarak

Zamanlar kaldı geride sırra gömülü zamanlar

Şimdilerde bir kahin çizdim yeni defterime

Yıktım viran odaları saçıldı tozlar dumanlar

Ab'ı hayat gibi bir niyaz öğrettim cümlelerime

Ufuklarda artık bakışlarım gözlerim oralarda

Batışlarda kalsın hikayeler efsaneler olmaz olsun

Sıklaştı sancılar vakit yakın sıra doğumlarda

Sussun ihtiyar hatıralar eski yerinde dursun.