Üşüdüm, üstümü örtsene anne!

<ı>“Üşüdüm, üstümü örtsene anne,

<ı>Anne! Anne! Anneciğim!”

Senelerden bir sene.

İlk görev yaptığım köyde, lojmandayım.

Yalnızım.

Hafta sonu.

Hava ılık, bahar üstü olsa gerek...

Bense ateşler içindeyim. İki yorganın altında titriyorum.

Köyde henüz telefon icat edilmemiş. İlçeye gidip ankesörlü telefondan arayabiliyorum annemi, ayda bir ya da iki kez. Kilometreler var aramızda.

Mecalim yok ki kalkıp bir bardak su içebileyim. Arayıp nazlanmam bile imkansız. Sadece bir battaniye daha istiyorum. Bir battaniye… Üşüyorum, çok üşüyorum…

Yanı başımda teybim var. Kasetlerden birini takıyorum. Zeki Müren, hiç unutamadığım, o mahur şarkıyı söylemeye başlıyor. “Üşüdüm, üstümü örtsene anne”…

….

Ertesi gün hafiften kendime geldiğimde, dokunuyorum, yastık hala ıslak…

….

Senelerden bir sene.

Yakın tarih.

Oğlum telefonda, mesleği gereği bulunduğu ortamı anlatıyor!

“Annem, burası çok korkunç. Tahmin edemezsin nasıl olduğunu, dayanmaya çalışıyorum ama inan anlatamam!” diyor.

Kilometreler bu kez ikimizin arasında.

Cız ediyor içim. Burnum sızıdan koptu kopacak!

‘Vazgeç, gel’ diyemem. ‘Kal, orada’ da diyemem. Ne diyeceğimi bilememenin kaosu içinde ilk aklıma gelen sağaltmak oluyor! ‘Sağaltmalısın Supcin’ diyorum kendime:

“Anlat bir tanem, neler olduğunu, gününü, sana acı veren her bir noktayı anlat, seni dinliyorum yavrum”.

O anlatıyor, ben dinliyorum... O anlatıyor ben dinliyorum… O anlattıkça hafifliyor, ben dinledikçe ağırlaşıyorum. O anlatırken bir yandan düşünüyorum, ne yapabilirim? Hem dinleyip; hem düşünmemin orta yerinde bir cümle ediyor, zınk diye duruyor her şey!

“Ruhum üşüyor annem!”

“Tamam yavrum” diyorum.

Telefonu kapatırken arabayı çalıştırıyordum. Ertesi sabah onun yanındaydım. Üşüyen ruhuna battaniye olabilmek için...

…..

Toprağın altında gencecik bedenleriyle üşüyenlerin üstünü kim örtecek?

….

Anne olmak çok özel bir duygu.

Tanımlarsam, her annenin yavrusunu korumak için, vahşi bir katil olabileceğini görürsünüz!

Bir gün şu şehit anaları örgütlenir ve dağa çıkarlarsa, oradaki hainleri onların elinden hiç kimse kurtaramaz. Vahşetin daniskasını seyrederiz!

…..

Anaların yüreği yanmasın!

….

Ölü yada diri, genç ya da yaşlı bütün annelerin ellerinden öpüyorum. Çünkü annelik duygusunun yaşı yoktur!

http://www.dinleyiver.com/dinle-zeki-muren_usudum-ustumu-ortsene-anne.html