Utançlarını at üzerinden

Utançlarını at üzerinden...

Aç kalmışlığın utancı; sadece ekmeğin?

Bilgiye, gerçeklere, kendine açlığın…

aç olduğunu bilmeden,

Taşınan hastalanmış hayatın.

Dayanınca ekmeğe; yere düştüğünde

yerden alırız,

öpüp yukarılara taşırız; sona dayanmaktır yukarının,

el açarız.

Eller azalır. Günler denizden “karaya” akar, daha da azalır

Kendimize döner karanlığımız.

El açtıran ve eller ovuşturanlar, ayrılır

Geleceği kendince görüp kaçan ip boynunda salınır

Her günü sona tüketenin üzerine bir taşınmaz yorgunluk dayanır.

Utançlıklar sinmiştir üzerine, içine, nere gitse de kendine dayanır.