Utanıyorum!

Hürriyet Gazetesi yazarı Rahmi Turan'a gelen bir bir yazı. Ben okurken gözyaşlarıma hâkim olmakta zorlandım. Son günlerde başbakanın her sözüne ağlayan, "timsah gözyaşlı" siyasetçiler , iktidar yandaşı sendikalar, "açılım, açılım" diye tempo tutan , imza veren sözde "aydın" lar , ekranlarda iktidar yalakalığı yapan prof.lar, yazarlar, çizerler, “a Tharaf" lar da utanıp gözyaşı dökerler mi bilmem!..

Utanmayanlar belki utanır diye yazıyı aynen alıyorum:

*

Nurettin Korkmaz (nurettinkorkmaz@yahoo.com ) yazıyor:

“1962 doğumluyum. 47 yaşındayım yani... İki yıldır SSK’dan emekliyim... Ve son 8 aydır işsizim. Binden fazla işverene özgeçmişimi gönderip, birçok iş görüşmesine gittim bu sürece.

Yüzde 60 ret nedeni yaşlı olmam...

Yüzde 20 ret nedeni yabancı bir dili çok iyi bilmemem...

Yüzde 10 ret nedeni sürücü ehliyetimizin olmaması...

Yüzde 10 ret nedeni diğer sebepler olarak gösterildi.

Emekli maaşım yetmiyor ve bu hayat yükünü artık omuzlarım kaldırmıyor.

Bazen, bir partiye üye olmadığıma veya bir cemaate girmediğime ya da azınlık olmadığıma hayıflanıyorum. O tür kişiler için bir yerde iş bulmak sorun olmuyor.

Para bulursam günlük gazete alıp iş ilanlarına bakabiliyorum. İşyerlerinde kapıdaki güvenliği geçip ilgiliye ulaşılamıyor. ‘Adam lazım değil dayı’ diye kapıdan çevriliyorum.

Her geçen gün daha da batıyorum. Sabahları ortaokul ikinci sınıfa giden oğluma 1 lira poğaça parası veremediğim için artık oğlumun gözlerine bakamıyorum; UTANIYORUM!

Şimdi 18 yaşında olan ve 17 yaşına kadar 6 kez beyin ameliyatı geçiren kızım, eğitimini boş verip çalışmaya başladı şimdilerde... 12-14 saat çalışan kızım yorgun argın eve geldiğinde gözlerine bakamıyorum; UTANIYORUM!

İşsizlikten kaynaklanan parasızlık nedeniyle faturalar geciktiği için sık sık elektrik, su, doğalgaz kesiliyor. Ailemi bu duruma düşürdüğüm, yoksulluk, umutsuzluk ve çaresizlik acısını yaşattığım için eşimin yüzüne bakamıyorum; UTANIYORUM!

Bazıları gibi şov olsun diye köprüye çıkmak, yüksek binadan kendini atar gibi yapmak, ya da bizi yönetenlerin yol güzergâhında kendini yakmaya kalkmak, cinnet geçirip onun bunun canını yakmayı düşünmek yerine ben sadece dua ediyorum.

İşimiz Allah’a kalmış çünkü... Artık, tek sahibimiz o kalmış belli ki... Duam da çok kolay:

‘Allahım, ya rızkımı ver, ya bu canı al!’

Ve bu dua sırasında hiç ama hiç UTANMIYORUM!

Okurumuz böyle yazıyor. Ne diyelim? İnsanlarımıza bu çaresizliği yaşatanlar utansın!”

hurriyet

Türkiye'nin tek gerçek sorunu vardır; İŞSİZLİK!!!

Burada utanması gereken Nurettin Korkmaz değildir. Gençlerimizi dershane dershane koşturup, üniversite kapılarında süründürüp, mezun olduktan sonra istihdam yaratamayanlar, insanları en verimli çağında kapı kapı dolaşarak iş dilenmek ve aç kalmak zorunda bırakanlar, Türkiye’yi her geçen gün biraz daha fazla açlık, sefalet ve cehalete sürükleyenler utansın!

Tülay Hergünlü

13.08.2009