UYDURMA MUTLULUKLAR

UYDURMA MUTLULUKLAR

Şimdi düşlerinin eteklerinden salınan bir gerçekle birlikte

Gidiyorsun ya

Hani buna gitmek denirse!

Beni boynuma geçen kaderimin ipiyle

Baş başa bırakarak;

Bunca zamandır,

Yalan söylemiş tanıdığım herkes ve her şey.

Önce güneş kandırmış,

Tenimize çoktan bulaşmış ayrılığı

Fersah fersah gölgeleyerek

Sonra seninle birlikte yürüdüğüm yollardaki

Her çiçek belki de her kaldırım taşı,

Suskunluğunu haykırarak

Gizlemiş sonumuzu.

Hatta gökyüzündeki bulutlar,

O güzelim beyazlıklar bile saklamış,

Bakışlarımızın hüzünden paslanmış askılarına

Uydurma mutluluklar asarak…

İşte böyle sevdiğim.

Şimdi gitmek istiyorsan

Yine git.

Omuzlarına bir şal edasıyla sar!

Gitmek istediğin o mutlu günleri ve

Hiç durmadan

Öylece uzaklaş kalbimden.

Damarlarımdan çek al!

Umutlarımın nehrinde,

Hala akıp giden o güzel hatıraları.

Ve kirpiklerinden usulca damlayan,

Yeni bir aşkın ilk nefesinde:

Kucakla onu!

Beni hiç kucaklamadığın gibi.

Yanaklarındaki cennete sımsıkı tutun!

Benimkini çoktan cehennem rengi

Bir felakete demirlemişken…