Uyuyabilmek için...

“Lanet olsun” dedim kendi kendime. 

“Ülkeyi sen mi kurtaracaksın..? 

Sanki yazdıklarını okuyan kaç kişi..? 

Aklını başına al” dedim; 

“bırak artık şu işi.” 

Bıraktım kalemi elimden. Yazmıyorum birkaç gündür. Hiç mi derdim yok benim..? Kendi dertlerime gömülmek, herkese ne olacaksa bana da o olacak deyip, sıyrılmak istiyorum işin içinden. Önüme ardıma bakmak, düşünmek istemiyorum.“ 

Yemeğini bitirmezsen, rüyana girer” derler çocuklara. Yazmadığım yazılar rüyama giriyor birkaç gündür, çöküyor gırtlağıma; uyutmuyor. Saat 03, 30 gibi büyük bir sıkıntıyla uyandım gece yarısı. Bir sivrisinek kanımı içiyor. 

Yazıyorum… 

Ülkenin üstüne çöken karanlığı, bir kibrit çöpüyle aydınlatmak için değil. 

Başımı yastığa koyduğumda uyuyabilmek için… 

… 

Not: 

Yeni bir yazı değil yukarıdaki. Aslında yazı bile değil. 29/09/2010 tarihi, saat 04:00 sularında kaleme alınmış bir taslak. 

Sabaha doğru saat 05:15... 

Varlığını bile çoktan unuttuğum bu yazıma rastladım. Aradan geçen zaman zarfında, havaların da soğumasıyla kayboldu sivrisinekler. Ben yine de yazıyorum. 

Ancak saatten de anlaşılabileceği gibi; hala haram bana uyumak…