Uzağımızdaki yaralı yürekler...

Ne suçu var o insanların, ne günahı...

Yaşamak suç mu, günah mı?

Hain pusular dönüyor etraflarında.

Nereden bilecek o küçük çocuk bunları.

Masum yüzlü, sarı saçlı, hayatı tanımadan namluları tanımış o çocuk nereden bilecek.

Belki de bir oyun zannedecek herşeyi, ama oyun değil!

Söyleyecek söz kalmıyor bu saldırıların karşısında.

Ne söylense acıları azaltmıyor.

Acılar hep oradakilerin yüreğini dağlıyor, paramparça ediyor...

İsyan etmek istiyorum, feryat etsem biter mi bu lanet olası terör!

Durdurabilecek gücüm olsa hiç durmazdım.

Çocuk sen hayatı tanımadan namluları tanıdın.

Senin de hakkındı okul, kalem, kağıt kokan sıralar...

Senin de hakkındı sadece televizyonlarda gördüğün masal oyuncakları...

Şimdi yaşam hep farklı zamanlarda, farklı insanları hedef alabiliyor, kozlarını kullanırken.

Bütün soruların cevapları içinde gizli...

Çocuk öfke tohumları ektiler içine sen anlamadan, hafızana yerleştirdiler hiç ama hiç unutamayacağın kareleri...

Kimsenin kimseden haberi yoktu...

Sen yaralandın çocuk, kimse bunun hesabını üzerine almadan...

Suçlu muyduk dedin, yaşamak suç değildi oysa.

Kopkoyu, zifiri, şeytan yürekler, kendi kendine büyüttüğün çiçeklerini aldılar içinden, ezdiler postallarla, katlettiler suya hasret çiçeklerini...

Korkma çocuk, onlar insan değil! Onlar insan sıfatının hiçbir özelliğine sahip değil!

Onlar bu dünyada senin anlayamayacağın, hissedemeyeceğin duygularla büyüdüler.

O kadar uzağım ki bütün bu yaşananlara ama aynı vatan toprağındayım...

Öyle olmasaydı bile aynı Tanrının insanlarıyız.

Bu yüzden kavgam, bu yüzden bütün herkese ulaştırmak istediklerim.

Yazımla anlatıyorum bende, ne katkı sağlar bilmeden, tek varlığım yazım, tek hazinem...

Bu hain pusuların gölgesinde insanlar yaralanmasın, yaralı yürekler çoğalmasın artık!

Bir yol ver Tanrım...

Bir çıkış kapısı...

Buradan herkesin yüreğine sesleniyorum.

Duyarsız kalmayalım, kalmayın.

Çoğalalım, yüreğimize yürek katalım...

Yaralı yürekler daha fazla çoğalmasın, anaların yürekleri yanmasın.

Bu bir çağrıdır, insanlığa çağrı, katliamı durdurmaya, barışa çağrı...

O malum terör örgütü; 17 askerimizi şehit etmiş, 16 askerimizi yaralamış ve 10 askerimizden hala haber alınamamakta, 16 vatandaşımızı da taşıyan otobüs patlatıldı.

O çocuk bunları hiç unutmayacak...

Herşey birgün bitse bile...