Üzülme

Daha önce çok şeye üzüldün; 
Faydası olmadı.
Başaramadığın şeyler olunca üzüldün; 
Başardın mı?
Sevdiğin bir yakının ölünce üzüldün; 
Canlanıp geri döndü mü?
İnsanlar zarar verince üzüldün; 
Zararların kâra dönüştü mü?

Üzülme!
Felakete üzüldün; 
Felaketler çoğaldı.
Fakirlikten dolayı üzüldün; 
Huzursuzluğun arttı.
Dedikodulara üzüldün; 
Seni sevmeyenleri sevindirdin.

Üzülme!
Çünkü üzüntü ; sana
Geniş bahçeli bir ev,
Güzel bir iş,
Bol bir servet,
Yüce bir makam,
Hayırlı bir hayat vermez!..

Üzülme!
Çünkü üzüntü;
Saf suyu zehir gibi acı,
Gülü dikenli bir ot,
Güzelim bahçeyi bir çöl,
Güzelim hayatı da 
Yaşanmaz bir hapishaneye dönüştürür.

Üzülme!
Ve haline şükret! 
Çünkü
Sağlam bir aklın,
Gören iki gözün, 
İşiten kulakların, 
Öpebilecek dudakların var.
İki elin – kolun, konuşan dilin var.
Kendine güvenin ve sağlam duyguların var!

Üzülme!
Çünkü
Sağlam bir inancın, bir ‘’Allahın’’ var.
İçinde huzur bulacağın bir evin, bir sıcak aşın var.
Yiyecek ekmeğin, içecek suyun, giyecek giysin var.
Ve yanında huzur bulacağın insanlar var!
O halde üzüntün niye?
Şöyle sakince yaslan arkana, 
Yüreğinin sesini dinle, bak ne diyor sana…

Yorgun Kalemim