Uzun uzun mu anlatalım, kısa kısa mı?

 Hiç görmediğim bir zat günlerdir tepemizde tak tak tak ayakkabıları ile geziniyor. Hem de topuklarını vura vura. Beynime işliyor bu ses. Kabusum oldu çıktı. Bu sesi çıkaran kişiyi çok merak ediyorum. Görsem bi kaşık suda boğacagım.

 Kapıcıya bulunduğum şikayetten sonra, üst katımızın lojman olarak kullanıldığını ve onun deyimiyle "ecnebi bi bekar adam"ın oturduğunu öğrendim.

Kadın mı erkek mi olduğu çok da umrumda değil, yeter ki, toplu yaşama yerlerinin kurallarına uysun. Bir toplululukta yaşarken hiç kimse kimsenin huzuruna müdahelede bulunamaz bence.

**   Uykudan henüz kalkan kızıma kahvaltı masasında anlatıyorum....

" Günlerdir tepemizde ayakkabıları ile gezinen şahsı gördüm zuzum...

" Eee..." diyor... iyi hadi...

" Evet..  saat altıda babanı geçirdikten sonra üst kattaki de uyandı. Saat yedi buçuğa kadar onun gezinmelerini dinledim. Ve nihayet evin kapısını "dannn..." diye kapattı. Merdivenlerden inen ayak seslerini duydum. 

Adam asansörü de kullanmıyor. Fobisi var herhalde.. Neyse; o aşağı inerken ben yataktan fırladım. Mutfak penceresine koştum.

Aşağı baktım. Siyah gıpgıcır bi mercedes kapıya dayanmış kapıları açık. Ecnebi adamı işte orada gördüm..

---- Zuzumun gözleri kayyıyor yukarı hafiften--- eeeee anneeeee" diyor. sonraaaa?

Adam, hafif uzun boylu, şişmanca... saçları bembeyaz ve kıcasık kesilmiş... gri bi takım elbise giymiş... uzun sivri burunlu ayakkabılar pırıl pırıl, elinde çantası. 

Şoförü onu görünce hemen koştu. Elindeki çantayı aldı. Arka koltuğa koydu. 

Ecnebi adam, öne geçti oturdu. Sonra gittiler.

"Bu kadar mı? diye sordu zuzum yüzüme dik dik bakarak.

" Bu kadar" dedim.

" Pekiiii, adam arabaya binerken önce sağ ayağını mı? Yoksa sol ayağını mı attı?

Ay anne bayılttın beni... Lafı amma uzatıyosun. Daha kısa anlatamaz mısın şunu?

" Ne bileyim zuzum, ben böyle alışmışım, anlatılır tabii, dedim.

Kır saçlı bi adam işte.