V e d â

davullar zurnalar gümbür gümbür

farkındasız /sevinçli

kendi ellerinle ölümü kucaklıyorlar

“en büyük asker bizim asker”

bir annenin susan gözlerinde

kimsenin göremediği

kan lekeleri

ellerdeki öpüşte el/izi/veda

“hakkını helâl et askerim ana”

yol uzun, kısa belki

orda vatan/ sevgisi

orda karanlık

orda korku

orda acze düşmek

orda hıyanet

orda yürekler nâmert!

çeyreğe varırken yol

kulaçsız kalan hayat

ve hiç yoktan ölüm

biçilmeyen kefende kasıp kavuran kara leke

dumanlar arasında, teni yakan, tekil kalan acılar

çözülmüş ayakbağlarının uçurum cinneti/nde

elleri toprak kokan

gözleri toprağa bakan kadınların

kuytularda boğulacak üvey vakitleri

yine akşam, yine akşam

ne zaman gidecek bu karanlıklar

şehitler de ö l ü r / hem de nasıl ölür

en erken, en acı, en sesli, en sessiz

ve en zulûmlü

anlatılmayan ahvâl, suçsuzların yürek gözünde

papağan diliyle şakır suçlular

irem bahçeleri nar-ı cehennem

daim zevki sefâda, doymayan zebâniler

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....