Vahşet çağ tanımıyor

“Somali'de zinadan hüküm giyen Ayşe İbrahim Duhulov adlı kadın, recmedilerek öldürüldü… Resmi yetkililerden alınan bilgiye göre, Somali'nin güneyindeki Kismayo liman şehrinde evlilik dışı cinsel ilişkide bulunduğunu itiraf ettiği söylenen kadın, boynuna kadar toprağa gömüldü.

Mahkumun karşısına geçen 50 erkek, kadını taşlayarak öldürdü. Recm cezasını, çevreye toplanan yüzlerce kişi de seyretti.” (Hürriyet. com. tr)

İnsan bireysel olarak nice vahşetler işitiyor, görüyor, tanık oluyor. Ama vahşetin bireysel olmayıp bir toplum tarafından yasalar gereği yapılması çağımız insanını bazen “şok” edebiliyor.

Toplumun değer yargıları, yaşadıkları veya ulaşabildikleri uygarlık çizgisine bağlı. Bir toplum çağdaş uygarlığın neresinde yer alıyorsa, yer aldığı duruma göre davranış gösteriyor.

Yukarıda verilen haber, şeri yasaları benimsemiş kimi topluma veya insanlara göre gayet normal. Günümüzde şeriat yasaları ile yönetilen ülkeler hala var. Her birisi Birleşmiş Milletler üyesi olan bu ülkelere insan hakları sözleşmesi hiçbir zaman hatırlatılmıyor bile. Resmi olarak o ülkenin iç yasası olarak görülüyor ve bireysel üzüntü ve şaşkınlıkların ötesinde hiç tepki verilmiyor.

Vahşetin sergilendiği ülke vatandaşları da olayı kanıksamış oluyorlar. Arenada boğa güreşi seyreder gibi bakıyorlar vahşete.

Bu bir inanç mıdır yoksa cehalet mi? Ne olursa olsun insan olanın içini sızlatan bir davranış.

Bazı toplumları yüzyıllar da bin yıllar da değiştiremiyor.
Toplumlar, dönülmez bir değişiklik içine girdiklerini sandıkları zaman bile birdenbire geriye dönebiliyorlar.

Her şey eğitime bağlı. Eğitimin niteliği önemli. Doğma ve hurafelerle yüklü bir eğitimin sonu yukarıda görülüyor.