Var mısın yok musun

Şimdi seninle bir minicik oyun oynayacağız. Söylediklerimi dikkatlice yapmanı istiyorum. Evet, başlıyoruz. Şimdi birden üçe kadar sesli olarak say ve parmaklarını şıklat. Şimdi bir daha birden üçe kadar say ve bir daha parmaklarını şıklat. Bir daha tekrar etmeni istiyorum aynı şeyi. Şimdi bir daha yap aynı şeyi. Bir daha, bir daha, bir daha.. Her üç dediğinde şıklat parmaklarını. Şimdi beni iyi dinle:

Parmaklarını her şıklatışında dünyada bir çocuk açlık nedeni ile ölüyor. Evet, evet, her üç saniyede bir çocuk yoksulluk yüzünden, aç kaldığı için, ilaç bulunamadığı için ölüyor. Sen, öğle yemeğinde bitiremediğin son ekmek dilimini çöpe atarken, az önce oynadığımız oyunda ilk parmak şıklatışında ölen çocuğun bir günlük yemeğini atmış oldun. Senin, her sigara içişinde havaya üflediğin parayla, ikinci parmak şıklatmanda ölen çocuk birgün daha fazla yaşayacaktı. Senin her hafta sonu kafeteryada harcadığın parayla, üçüncü çocuk bir hafta fazla yaşayabilecekti. Senin cep telefonuna her kontör yüklemende , bir diğer çocuk on gün daha yaşayabilecekti. Sen otobüsle gideceğin yere hergün taksiyle gitmeseydin, bir çocuğun hayatı daha kurtulmuş olacaktı. Bir ayda makyaj malzemesine verdiğin parayla, on çocuk bir ay daha fazla yaşayacaktı. Bir futbol maçına aldığın bilet parasıyla, on çocuğu on gün doyurabilirdin. Eğer o çocuklardan biri SENİN evladın olmuş olsaydı bu cümleleri ciddiye almış olurdun, ve birşey yapardın.
Şimdi birden üçe kadar say ve parmaklarını şıklat...