Vazgeçtin mi?

Söylenecek hiç bir söz kaldı mı? Atladığım bir şeyler varsa sen tamamla CANIM... 

Tüm cümlelerimi, tüm kelimelerimi kullandım ben... Seni değil sevgimi kazanmak istiyordum ben... 

Sevgimi kazanmaya çalışırken benden gidenleri bilmeden... Zayıf bir anımda farkettim bunu... Büyük bir fırtınayla da noktalandırmaya çalıştım istemeden... Ben saklayamam içimdeki fırtınaları bazen... Benim olmayan belki de hiç olmayacak bir insanın sevdasından medet ummak... Sevgi dilenmek gücüme gidiyor artık... 

Şimdi seni ne de kendimi kırmanın zamanı... Çoğu zaman içimde yaşadığım fırtınaları, kaygılarımı, kırgınlıklarımı sana yansıtmayarak yaşamak... Aslında olmaz dediğin o gün kabullenmeliydim... 

Sevdanın bu savaşı kazanacağına kendimi o kadar çok inandırmıştım ki... ve kandırmıştım ki... Ama yapamadım... Sense ben sevdamın peşinde koşarken kendi yolunu seçmiş, bir yol açmışsın hayatımda... 

Mutluluk gölgesinde mutsuzluktan ürpermek gibi... 

Bu günün hırçınlığı yok artık üzerimde... Fazla ağladım çabuk olgunlaştım sanırım... 

Bundan sonra izin verdiğin yolda yanlız yürümek istiyorum... Tercih hakkımı kullanıyorum... Senin çizdiğin yol nasıl olsa geniş ufuklara açılıyor değil mi? 

Her seçim bir kaybediştir demektir 

.Birini seçer diğerini kaybedersin... 

Ya da hiçbirşeyi seçmez... 

Her şeyini kaybedersin... 

Aslında bu ayrılığın sebebi sevgisizlik değil... Bundan çok daha öte... Bu beni yaraladı yoksa sen benim vazgeçilmişim olamazsın... Öyle kolay kolay... Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkca söyleyemediğin an... Gözlerinle bakıp kalbinle bakamadığın an... Kendi geleceğin ve mutluluğunun bugün benden önce gelebileceğini hissettiğim an... VAZGEÇTİM... Aslında belkide küçük nedenler vazgeçmek için... 

Ama sevgimi tercih konusu yaptığın için VAZGEÇTİM... mi SENDEN...