Ve sonra!

Bazen, bize yapılan haksızlığa karşı, cevap hakkımızı kullanmak için yeri ve saati gelene kadar beklemede kalırız... kalırız, kalırız, kalırız.

Ve sonra;

Öfkemiz geçer. Hafifletici sebepleri düşünerek kişiyi affederiz!

Oysa kişi; bizi anlamayacak kadar art niyetlidir.

Bundan bile kendine pay çıkarmaya çalışır!

Etrafındakilere verecek cevabımızın olmadığını söyler!

Sessizliğimizi buna bağlar kendince…

Meydanın kendilerine kaldığını ve istedikleri gibi at koşturacaklarını sanırlar!

Oysa istedikleri zaman cevabını fazlasıyla alırlar.

Ve sonra;

Kendi ukalalıkları için hafifletici sebeplerini saymaya başlarlar…

Ağlar, ağlar, ağlarlar…

Mendil vermeye bıkarsınız

Ve sonra;

“Allah’ınızdan bulun” der ve o kişileri unutursunuz…

Çünkü yapılacak daha önemli işleriniz vardır!

M.Talip Girgin