Ve üç iki üç çözmek lazımdı

Gayri meşru bir güne gayri meşru bir tohum.

Doğuştan yarım yamalaktı.

Büyüdü yine hep yarım kaldı.

Gayri meşru bir güne

Gayri meşru bir tohum düştü.

Dudağımda aksak bir kuş yarası karası alasına karışmış. Gözlerinde bezirgan çıldırasıya kanat çarpar gök çok uzak, yerde kamış üfler öte beriye beri öteye saklısında ezgisinde vurgusunda vuruşur ne acı ne tatlı işte... hiç

Dudağım kanıyor

Suçlu yok !

Adım... 

Belki de hiç 

''Bu ne yaman çelişki anne '' dudaklarıma yapışmış ve hiç annem olmadı ki diye ağlayan çocuk anneliğine gönülüp başını çıkardı öte beriye beri  öteye sonra anladı ki !

Ölmek çok güzeldi  acı çekerken

Ölmeye yakınlaştığında ise yaşamak

Asıl yaman çelişki buydu

Hem ölmek istemek hem de istememek...

Hayat belki de ...

Yaşamak isterken delice sağa sola, sola sağa dönerken iki kaburganın arasında bedenine sızan acıları hissetmekti.

Usta !

Yine yerim kayıp, camdan dışarıda busbulanık ve sopsoğuk bir hava, dışarıda dolaşan kediler bile yok ve sessizce ışıldıyor güneş, haykırırcasına çıldırtasıya içimde kimsesiz yanım ve derinlerden bir ses, başımdan aşağı sızan kanları resmeden ana rahminden çıkış anımı resmediyor.

Diyor ki !

Değişemedin ki  !

Ustaaa !

Hani gülüşlerine asıldığım hayat

Hani gülüşleri

Hani gülüşlerim.

Zamanın neresindeyim bilmiyorum aksak atan  kalp, dermansız sol yanım ve ben beni ararken kayboluyorum. Zaman zaman an an zamanlı zamansız vakitlerden konuyorum...

Güv-er-cin ...Üç iki üç çözmek lazım.

Ve ben,

Güvercinin iç sesi derken uçuyordum beyaz bembeyaz güvercinin kanatlarında , 

ve  kanatlarında ben yokum

ve  kanatlarda beni taşıyan benim aslında

ve  farkına varıyorum çok sonra beyazına ala alasına kara dolanmış güvercinim.

*

Sana yazarım onlar duyar, sana seslenirim onlar ağlar.

Sen beni kuşlara mı emanet ettin anne !