Veda mektubu

Beni bir yalanda değil sevgili,
Zindanlarda bakışlarıyla ıslak
duvarları çatlatan öfkelerde düşün
Beni bir talanda değil;
Ekmeği bölerken düşün helal bir sofrada
Bir dağ köyünde, ya da binmetre altında toprağın
Bir kömür madeninde kara gözlü işçilerle
Taze demlenmiş bir çayın buğusunda ya da
Karışırken bağlama çalan bir dostun türküsüne
Beni bir tabutta, bir mezarda değil beni
Ufka kanat çırpan bir martının gözlerinde düşün
Beni zalimle değil, kaypakla değil beni
Serin bir yaz gölgesinde uzanmış da bulutları,
yitirdiği sevdiklerinin yüzlerine benzeten çocuklarla düşün
Bir şişe süt alabilmek için bebeğine
kundura boyayan Maraşlı Zelihayla
Onurları için bir çıra misali gencecik bedenlerini
ateşe veren tutsaklarla düşün beni
Beni gönderde bir bayrak gibi düşünme
Yağmuruyla buluşmuş sevdalı ve cömert
bir avuç toprak gibi düşün
Beni bir karanlığın içine diz çökmüş
gözlerimde gar hüzünleri
Elimde bir şarap şişesiyle ağlarken değil sana
Karanlığa inat şafaklarda yeleleri toz boran
dörtnala koşan bir kısrak gibi düşün aydınlığa
Başını kayalara vura vura gerçeği arayan bir poyraz gibi
Dövüldükçe tavımın örs yatağında sertleşen çelik gibi
Bir babanın öfkesinde, kininde, umudunda düşün beni
Günde ondört saat çalışıp da başı önüne eğik dönen yuvasına
Kucağına alacak gücü bile bırakılmamış sarılıp da yavrusuna
Güzele ve doğruya dair ne kalmışsa kainatta,
Üzerine akan, yapışan tüm kötülüklerin (gücüm yettiğince) karşısında
sahibinin zahmetini bekleyen saksıda bir sardunya gibi değil sevgili
Dalları kırıldıkça onaran ve güneşe koşan bir ağaç gibi düşün beni
Her özgür kadar yalnız, her yalnız kadar özgür ve de minnetsiz
yaşarken yada yaşamak isterken insanca
bir masanın başında kara kara düşünürken
dünyanın tüm aç çocuklarını doyurmanın çaresini
ve birşey yapmalı konuşmak yerine, aşk yerine, şiir yerine derken
belki bir kürsüde böyle düşünüyorum diye yuhalanmayı da düşünmeden
avazım çıktığınca haksızlığın çopur suratına bağırırken düşün beni
Beni hırsızla, arsızla, tefeciyle değil beni
Nerde çilesi varsa bülbülün
ve yatağından taşan bir dere her neredeyse
Ya da bir halk kortejinin önünde senin
şerefli ve akpak alnın gibi yürüyecek bir afişi boyarken
ve ellerimin kelepçesini dişlerimle sökerken düşün beni
ve de tırnaklarımla kazırken düşün demirbaş duvarlara şiirini
düşün ki sevgilim düşün ki anlatacak sözün olsun
oğlumuza benden yana.


Hayrettin Turan